هولوکاست؛ مرغ تخم طلاي صهيونيست ها
طرح جدي «مظلوميت يهود» از مهمترين سياستگذاري هاي فرهنگي و هنري امروز در تمدن جهودزده غرب است. همان گونه که مسلمانان در طول تاريخ ، شهيدان مظلوم خود را دارند و از حماسه آفريني هاي عظيم ايشان نيرو مي گيرند ، يهوديان نيز براي خود «هولوکاست» - يعني ماجراي کذب قتل عام 6ميليون يهودي در اتاقهاي گاز و سوزاندنشان در کوره هاي آدم سوزي - را ساخته اند! کارکرد هولوکاست به جهات سياسي و فرهنگي شبيه سازي شده اي اين چنين است ، با اين تفاوت اساسي که هولوکاست آن گونه که يهوديان صهيونيستي چون اسپيلبرگ در فيلم «فهرست شيندلر» روايت مي کند ، يکسره دروغين و تحريف شده است. صهيونيسم جهاني براي تثبيت هولوکاست ، اهميت سياسي فوق العاده اي قائل است و دقيقا از همين رو تنها نويسندگاني برنده نوبل مي شوند که اراداتي خالصانه و صادقانه نسبت به صهيونيسم و ماجراي دروغين قتل عام 6ميليون يهودي ابراز داشته باشند. جايزه ادبي نوبل 2002ميلادي ، به يک يهودي مجارستاني به نام «ايمر کرتس» داده شد. در خبرها آمده بود ، کرتس در آثارش به ارائه بازتابي از واقعيت يهودکشي نازيسم پرداخته است. همچنين نکته ديگري که توجه نگارنده را به خود جلب کرد، حضور «الي ويزل» عنصر فعال فرهنگي و سياسي صهيونيسم ، در مراسم اهداي جايزه ادبي نوبل 2002 بود. کرتس جايزه خود را از دست ويزل دريافت کرد. مي دانيم که در دوران معاصر جوايز مشهور جهاني نظير نوبل (در بخشهاي گوناگونش) ، عمدتا با اهداف سياسي نثار برگزيدگاني شده است که در جهت سياستگذاري هاي کلان استکبار به نقش آفريني پرداخته اند. به عنوان مثال درک والکوت ، برنده نوبل ادبيات 1992 ميلادي کشتار يهوديان را در جريان جنگ جهاني دوم ، مهمترين حادثه قرن بيستم مي داند و مي گويد: «به نظر مي رسد که از اين واقعه درس لازم را نگرفته ايم ، چون برخي مواقع مي کوشيم آن را انکار کنيم». در اينجا مي خواهيم اندکي به زمينه هاي سياسي مطرح شدن کرتس بپردازيم. گفتني است که اين نويسنده مجارستاني در کشور خويش هم چندان مطرح نيست و براي خوانندگان انگليسي زبان نيز نام شناخته شده اي نيست. پس چرا ناگهان و يکشبه چنين فردي مطرح و آثارش ترويج مي شود؟ براي آشنايي بيشتر با ماجراي انتخاب چهره اي چون کرتس بايد دو مجارستاني ديگر را نيز بشناسيم : يکي «لوئيس مارشالکو» و ديگري «ويزل». اولي نويسنده اي است که مخالفت با «هولوکاست» و افشاي دسيسه هاي يهوديان سلطه جو او را در لابه لاي پرده هاي گمنامي پوشانده و ديگري روزنامه نگار و داستان نويسي است که توان خود را صرف تبليغ و ترويج دروغ هولوکاست کرده و از اين راه به شهرت ، ثروت و اقتدار فراواني دست يافته است. اول: مارشالکو لوئيس مارشالکو ، نويسنده و محققي است علي القاعده مجارستاني و قطعا مسيحي. مارشالکو در سال 1958 ميلادي به زبان مجاري کتابي نوشته که به انگليسي ترجمه و توسط «باشگاه کتاب مسيحي» در اروپا منتشر شده است. در ترجمه فارسي اين کتاب «فاتحين جهاني (جنايتکاران حقيقي جنگ)» ، به نکاتي بس خواندني برمي خوريم که به عنوان نمونه به چند مورد اشاره مي کنيم : 1- تمدن جديد از لحاظ سياسي تحت حکومت و اداره ، و از لحاظ اقتصادي در کنترل افرادي است که در مناصب کليدي قرار دارند. امروزه ميزان نفوذ و تاثير کساني که در اين پستهاي حساس و کليدي هستند يقينا از فرمان روساي دولت کشورها و يا مصوبات و قطعنامه هاي پارلمان هاي مختلف بيشتر است. يهوديان از دير باز خوب مي دانستند که چگونه اين مناصب کليدي را حفظ کنند و در اشغال خود نگه دارند و نيز اين که چگونه از آنها استفاده کنند تا بتوانند قدرت سياسي را در قبضه خويش درآورند و يا اين که از پشت صحنه بر مقدرات کشورها حکومت رانند.» مارشالکو در ادامه به ارائه آماري از اوضاع اقتصادي امريکا در آغاز جنگ جهاني دوم مي پردازد و مي گويد: تعداد 440 خانواده از ثروتمندترين خانواده هاي امريکايي که يهودي نيستند جمعا مبلغ 25ميليارد دلار ثروت دارند ؛ در حالي که يک مشت يهودي امريکايي داراي ثروتي معادل 500ميليارد دلارند. 2- اکثر قوم يهود از کشته هاي خويش در جنگ جهاني دوم به سوئاستفاده سياسي و مالي پرداختند؛ «تجارت خوبي به راه انداختند و از آنها در جهت خدمت به هدف سلطه جهاني خويش بهره برداري کردند.» مارشالکو در ادامه به يک بررسي جالب دست مي زند و بر مبناي شواهد متعدد آماري نشان مي دهد: اين پيشفرض که تلفات يهوديان بين 5تا 6ميليون نفر بوده است کاملا مهمل و بي اساس است. حداکثر تعداد قربانيان قابل تصور از مرز يک تا يک و نيم ميليون نفر تجاوز نخواهد کرد؛ چرا که اصلا بيش از اين تعداد يهودي در دسترس هيتلر يا هيملر نبوده است. از اين رو مي توانيم منطقا فرض کنيم که تعداد واقعي تلفات به مراتب کمتر از اين ارقام بوده است». مارشالکو مي افزايد:«[در بالاترين سطح ممکن ، تعداد يهوديان جان باخته را نمي توان بيش از 500تا 600هزار نفر دانست. اما در مقايسه با اين ، ملل مسيحي تلفات به مراتب بيشتري را متحمل شدند]. اجازه دهيد ملت کوچک مجارستان را در نظر آوريم که کل جمعيت آن شايد از تعداد يهوديان امروز بيشتر نباشد. تعداد قربانيان جنگ مجارستان ، چه آنهايي که در بمباران هاي هوايي مرده بودند و يا اين که در اردوگاه هاي مرگ سيبري از گرسنگي جان باخته اند و يا يخ زده باشند، حداقل به رقم يک ميليون نفر مي رسيد». چرچيل گفته است که «دو جور دروغ داريم : يکي دروغ هاي بي شرمانه و يکي هم ارائه آمار و ارقام » اما اين دروغ هاي يهوديان ، آن هر دو نوع را شامل مي شود. اين دروغ ها براي يهوديان اهل سلطه ، منافع فراوان مالي و سياسي به همراه داشته است : به لحاظ مالي صهيونيست ها تاکنون ميلياردها دلار به عنوان غرامت از کشورهاي اروپايي دريافت کرده اند و از نظر سياسي نيز درباره مظلوميت اسرائيل و صهيونيست ها تبليغات بسياري کرده اند. 3- مارشالکو درباره اتاقهاي گاز و کوره هاي آدم سوزي هم اسناد جالبي ارائه مي کند. از جمله اين اسناد مقاله اي از «شم» روزنامه زيرزميني ناسيوناليست هاي يهودي فرانسه است که در 8ژوئيه 1944 درباره وضعيت 9 اردوگاه از اردوگاه هاي نگهداري و توقيف يهوديان در آلمان توضيح مي دهد. در اين گزارش ، حتي يک کلمه هم بحثي از قلع و قمع يهوديان يا سوئرفتار با آنان نيست. در اين گزارش همچنين هيچ حرفي از اتاقهاي گاز، اردوگاه هاي مرگ و يا بچه کشي به ميان نمي آيد. درست در نقطه مقابل آن ، گزارش شم مي گويد که [بچه هاي 2 تا 5 ساله را به کودکستان هاي مختلف برلين مي فرستادند تا از کمکهاي ويژه اي برخوردار شوند]. مارشالکو توضيح مي دهد که چگونه زير نظر يهوديان در پايان سال 1945 ميلادي ، اردوگاهي چون «داخو» مورد تخريب و بازسازي هدف دار قرار گرفت. او مي نويسد: «قبل از هر چيز منظره زيباي سرسبز و بستان گونه اردوگاه بايد به کلي تخريب مي شد؛ چون براي سينماروهاي امريکايي پذيرش اين امر که يهوديان را در دل باغ و بستان و بستري از گل و گياه شکنجه مي کردند، کار مشکلي بود ، بويژه وقتي آنها را به سينماها کشانده بودند تا صحنه هاي مخوف و ترسناک (اردوگاه ها) را نشانشان دهند. از اين رو به کارگران جديد اردوگاه دستور دادند مثلا يک گودال خون که لوله اي از آن به خارج مي رفت بسازند تا طوري به نظر آيد که از اين گودال ، خون يهوديان از طريق آن لوله تخليه مي شده است. محوطه استحمام زنداني ها ، اتاق رخت کني آنها و محوطه هاي ورودي ، تماما بايد بازسازي مي شدند تا به صورتي درآيند که به کوره آدم سوزي اي که يهوديان ادعا مي کردند ، شبيه باشند». صهيونيسم جهاني براي تثبيت هولوکاست ، اهميت سياسي فوق العاده اي قائل است و دقيقا از همين رو تنها نويسندگاني برنده نوبل مي شوند که اراداتي خالصانه و صادقانه نسبت به صهيونيسم و ماجراي دروغين قتل عام 6ميليون يهودي ابراز داشته باشند. نگارنده در بخش دوم و پاياني ضمن بررسي بيشتر اين موضوع خاطر نشان مي سازد که تصور سوزاندن حتي 6ميليون موش هم در گودال هايي از اين دست به حد کافي غيرواقعي و خنده آور است چه رسد به آدمي ! اين بخش را مي خوانيد: دوم: الي ويزل الي ويزل در سال 1928 ميلادي در مجارستان ديده به جهان گشود 11ساله بود که جنگ جهاني دوم (1939 - 45 ميلادي) آغاز شد. ويزل پس از جنگ به فرانسه کوچيد و در دنياي رسانه هاي صهيونيستي فرانسه به روزنامه نگاري مشغول شد و آثار متعددي نوشت. تا پنج ، شش سال پيش ، از او حدود 30جلد کتاب منتشر شده بود. ويزل بعدا به امريکا رفت و در سال 1986 در 58 سالگي به پاداش تلاشهاي فرهنگي اش در تاييد و تثبيت صهيونيسم جهاني ، انتخاب و برنده جايزه صلح نوبل شد. دليل گزينش او را بايد در اين عبارت گويا و روشن جستجو کرد: «اين برنده نوبل که پيش از هر چيز، خود را حافظ خاطره نسل کشي يهوديان مي دانست ، همواره بر آن بود تا با استناد به اين فاجعه تعهد خود را نسبت به تمامي ملل قتل عام شده تعميم دهد». اين عبارت بدان معناست که هر کجا سخن از قتل عام ملتي رود و ويزل قصد محکوم کردن جنايت مذکور را داشته باشد، به شيوه اي عمل خواهد کرد تا آنچه را خاطره نسل کشي يهوديان مي نامد در يادها زنده و تازه شود! ويزل اگر از سارايوو و ماجراي وحشتناک بوسني حرفي بزند در درجه نخست براي آن است که اين موضوع شايد اندکي تنها اندکي ! به قتل عام مورد نظر او از يهوديان در جنگ جهاني دوم شباهت دارد. يعني ويزل از بوسني به گونه اي حمايت مي کند که همگان دريابند به دليل مشابهت با به اصطلاح قتل عام يهوديان است که بايد فاجعه بوسني محکوم شود!. الي ويزل درباره هولوکاست مي نويسد: «چون اين حادثه منحصر به فرد است نمي توان آن را در چارچوب تاريخ درک کرد. اين مساله فراتاريخي است ، بلکه تخريب تاريخ است و به دليل قرار گرفتن در اين سطح بي مانندي ، نمي توان آن را با هيچ حادثه ديگري مقايسه کرد. مقايسه اي اين چنين در واقع خيانتي به تاريخ يهوديت است». براي ويزل ، اين يهودي مجارستاني الاصل وقايعي چون کشتار فجيع ارامنه در جنگ جهاني اول و بمباران دهشتناک اتمي هيروشيما در جنگ جهاني دوم و دهها واقعه مشابه ، چندان مهم نيست ؛ اگر پاي اهميت به اصطلاح قتل عام يهوديان در ميان باشد!. ويزل رماني دارد به نام «شب» که زندگي يهوديان مجارستاني را در اواخر جنگ جهاني دوم به تصوير کشيده و در اين قصه کوشيده تا ماجراي جعلي کوره هاي آدم سوزي را به عنوان يک واقعيت به خوانندگان خود بباوراند. ويزل در زمان نوشتن رمان «شب» نويسنده اي نوخاسته و جوان بوده و ناخواسته آنچه در توصيف کوره هاي آدم سوزي گفته است بيشتر مضحک مي نمايد تا ترسناک ! جالبتر اين که ويزل در رمان خود گويا فراموش کرده که در اردوگاه هاي يهوديان به زعم صهيونيست هاي تحريفگر و افسانه پرداز، اتاقهاي گاز نيز وجود داشته است. در نتيجه در اين رمان که بيش از دو سوم حجم آن در اردوگاه ها مي گذرد از وصف کشتن يهوديان در اتاقهاي گاز خبري نيست ! در اردوگاه هاي آشويتسي که ويزل توصيف مي کند ، در دو نوع گودال ، يهودي ها را زنده زنده مي سوزانده اند: يکي ويژه خردسالان و ديگري مخصوص بزرگسالان ! در جايي از «شب» ويزل مي گويد: «در فاصله اي نه چندان دور از ما شعله هايي بس بلند از گودالي به هوا برمي خاست. چيزي را مي سوزاندند ، واگني به گودال نزديک شد و محموله اش را خالي کرد کودکان خردسال. بچه ها! بله ، به نظرم ديدمشان ، با همين دو چشم خودم کودکان را در ميان شعله هاي آتش ديدم (آيا تعجب آور است که تا مدتها نتوانستم بخوابم ؟ خواب از چشمانم گريخته بود). خب پس مي خواستند ما را به چنين جايي ببرند آن سوتر ، گودال بزرگتري بود ويژه بزرگسالان تصور سوزاندن حتي 6ميليون موش هم در گودال هايي از اين دست به حد کافي غيرواقعي و خنده آور است. چه رسد به آدمي! ويزل از اين سخنان بامزه بازهم دارد که اينجا در پي نقدشان نيستيم. آنچه درباره ويزل گفتيم نبايد باعث شود تا نقش او را در صحنه تبليغات فرهنگي به نفع يهوديان کوچک ببينيم. بسياري از برندگان نوبل خود را نماينده روشنفکران جهان و از آن بالاتر سخنگوي بشريت مي دانند ويزل از اين دسته است. آنان عملا با تقدس زدايي از تصوير روحانيان مذاهب گوناگون در اذهان عمومي ، با قضاوت درباره خير و شر و با تکيه بر فعاليت بين المللي ، به روش خاص خود در مسائل سياسي جهان به نحوي سازماندهي شده و در نهايت به نفع قدرتهاي بزرگ دخالت مي کنند. باني «اولين همايش جهاني» برندگان نوبل ، ويزل بود به درخواست ويزل ، فرانسوا ميتران ، رئيس جمهور فرانسه تمامي برندگان نوبل را به پاريس دعوت کرد. 75نفر از آنها به نمايندگي از 14کشور دعوت به شرکت در اين همايش را پذيرفتند که پشت درهاي بسته در تاريخ 18 تا 20 ژانويه 1988 برگزار شد. ويزل کسي است که حضور رونالد ريگان ، رئيس جمهور وقت امريکا را در گورستان بيتبورگ - محل دفن نازيها - تاب نياورد و در تلويزيون اين کشور وي را صريحا مورد استيضاح قرار داد. ويزل ، اين صهيونيست متعصب ، کسي است که با ادعاي دوستي ، با ميتران سوسياليست به اسم مصاحبه ، با او به گفتگو مي نشيند؛ ولي در عمل به محاکمه او مي پردازد! گويي ويزل از ميزان سرسپردگي ميتران نسبت به اسرائيل راضي نيست و بيش از آنچه انجام شده طلب مي کند! در اين مصاحبه ، درست پس از آن که ميتران - با سوابق بسيار روشنش در دفاع از اسرائيل و يهوديان - به عنوان يک دولتمرد سياسي ، محتاطانه مي گويد: «من فکر مي کنم که در مورد کرانه باختري رود اردن ، فلسطيني ها حق دارند در مجموعه اي ملي زندگي کنند» ؛ ويزل سوالاتي گزنده را درباره شايعه همکاري و ارتباط غيرمستقيم ميتران با نازي ها در دوران جنگ جهاني دوم مطرح مي کند که کاملا نيشدار و برخورنده است. گويي مجازات هر دولتمرد غربي که کمترين حقوقي براي فلسطينيان قائل باشد ، رسوا شدن توسط رسانه هاست. ميتران به پرسشهاي او پاسخ مي دهد ، ولي پيش از آن به ويزل مي گويد: «به شما پاسخ مي گويم ، چون پرسشگر ، شما هستيد وگرنه به افرادي که کسي نمي داند به چه دليل خود را در مسند قضاوت قرار مي دهند؛ هيچ حسابي براي پس دادن ندارم». همين جمله اخير کافي است تا به ميزان اقتدار ويزل در صحنه هاي جهاني پي ببريم. بی شک اعطاي اين اقتدار کم نظير به ويزل با ابراز ارادت عجيب او به اسرائيل مربوط است. ويزل خود را با اسرائيل يکي مي داند و درباره کينه غيريهوديان به يهوديان مي گويد: «به دليل جايگاه ما و جايگاهي که اسرائيل در قلب زندگي و حيات ما دارد ، دشمنان ما همواره به دنبال از بين بردن ما و اسرائيل هستند.» ماجراي هولوکاست و قتل عام يهوديان در دوران جنگ جهاني دوم ، تنها يک بحث تاريخي صرف نيست. صهيونيست ها با طرح دعاوي حقوقي عليه کشورهاي آلمان ، اتريش ، لهستان ، سوئيس و هر کجاي ديگر که توانسته اند ، تاکنون ميلياردها دلار به جيب زده اند. نورمن فينکلشتاين استاد دانشگاه نيويورک که خود يهودي است ، کتابي خواندني درباره اين موضوع نوشته و نام آن را «تجارت هولوکاست» گذاشته است. اينک به برخي از آنچه يهوديان صهيونيست و «کنگره جهاني يهود» در دعاوي حقوقي مطرح کرده اند ، گذرا اشاره مي کنيم : - 32ميليارد دلار مربوط به وجوه 775حساب متروکه در بانکهاي سوئيس. - 10ميليارد دلار مربوط به اموال يهوديان بي وارث در بانکهاي اتريش. - دهها ميليارد دلار مربوط به ارزش زمينهايي که ادعا مي شود، پيشتر در مالکيت يهوديان لهستان بوده است. همچنين مدير کل کنگره جهاني يهود چندي پيش اعلام کرد: 50درصد از آثار هنري موجود در ايالات متحده از يهوديان به سرقت رفته است. هولوکاست امروزه به باب درآمدي بسيار قوي و «مرغ تخم طلايي» براي سازمان هاي يهودي تبديل شده و سودهاي هنگفتي را برايشان به ارمغان مي آورد. به نحوي که طبق گفته رئيس کنگره جهاني يهود ، بودجه اين کنگره هم اکنون 7ميليارد دلار است. طبق تعبير فينکلشتاين ، هولوکاست ، مبدل به بزرگترين دزد تاريخ بشريت شده است. فينکلشتاين ، الي ويزل اين پشتيبان فرهنگي اخاذي هاي بي سابقه يهوديان صهيونيست را «يک مبالغه گر و دروغ پرداز» توصيف مي کند. از ديگر سو ، الي ويزل در مصاحبه اي با روزنامه ديلي تلگراف اعلام کرده است : «فينکلشتاين از اسرائيل متنفر است و با تضعيف مساله هولوکاست ، در واقع به دنبال تضعيف اسرائيل است». ژاک لانزمن ، رمان نويس مشهور فرانسوي که يهودي و صهيونيست است ، با صراحت تمام در سال 1994 ميلادي ضمن مصاحبه اي گفت : «راست است که يهوديان ميهن خود را به لطف مردگانشان به دست آوردند. اسرائيل قبل از هر چيز، کشور 6ميليون نفري است که نازيها مبدل به دود کردند. در پشت سر هر اسرائيلي زنده ، دست کم 2 اسرائيلي مرده وجود داشته تا به او کمک کند که بتواند در برابر تمامي دنيا مقاومت کند. شکر خدا فلسطيني ها هنوز به اينجا نرسيده اند. اگر شمار فلسطينياني را که در طول انتفاضه از پاي درآمده اند ، جمع بزنيم ، هرگز بيش از 3 يا 4 هواپيماي 747 پر نمي شود. در حقيقت روساي فلسطينيان ، دنيا را براي 3 يا 4 سقوط هواپيما به شورش درآورده اند».

بازنگري «هولوكاست»

بازنگري «هولوكاست»روز هفتم بهمن ۱۳۷۹ رهبران آمريكا و ۴۰ كشور اروپايي اجلاسي تحت نام "مجمع جهاني هولوكاست" در استكهلم تشكيل دادند تا اين پديده را به عنوان بخشي از "تاريخ ملي" كشورشان به رسميت بشناسند .
«هولوكاست» يك واژه‌ي مركب يوناني و به معناي «همه‌سوزي» در ادبيات فارسي، و معادل آن «شوآ» در زبان عبري رايج امروز است.
اين واژه‌ پس از جنگ جهاني دوم، از سوي بعضي اشخاص و كانون‌هاي يهودي وارد فرهنگ سياسي و تاريخي جهان شد. ادعاي آن‌ها بر اين فرضيه استوار بود كه شش ميليون يهودي در اردوگاه‌هاي اسيران جنگي در آلمان نازي به وسيله «اتاق‌هاي گاز» خفه شده و سپس در «كوره‌هاي آدم‌سوزي» سوزانده و به خاكستر تبديل شده‌اند.
تبليغ گسترده و تكرار پيوسته‌ي اين موضوع از سوي گروه‌ها وسازمان‌هاي يهودي در فيلم‌ها، نمايش‌نامه‌ها، سريال‌هاي تلويزيوني و انبوه رمان‌هاي پس از جنگ، موجب شد تا اين عبارت كاربرد انحصاري يابد؛ به طوري كه امروز بنا به تأكيد سازمان‌هاي صهيونيستي، هيچ قوم و ملتي حق استفاده از اين واژه را براي هيچ واقعه‌اي ندارد. آن‌ها همچنين اصرار دارند كه «هولوكاست» در زبان لاتين، همانند اسامي خاص، با حروف «H» بزرگ نوشته شود و به علاوه، هيچ رويدادي، هر چند بزرگ، نبايد با آن قياس، يا در يادكرد آن، از اين عبارت استفاده شود. براي مثال، اگر مورخ يا نويسنده‌اي، از قتل عام وحشيانه و مشهور صدها هزار انسان بي‌دفاع دو شهر ژاپني «هيروشيما» و «ناكازاكي» كه بر اثر بمباران اتمي امريكا در روزهاي پاياني جنگ جهاني دوم به خاكستر تبديل شدند و يا موارد مشابه‌ ديگر در ويتنام، بوسني، فلسطين، عراق، افغانستان و ... به عنوان «هولوكاست» ياد كند، بلافاصله از سوي كانون‌هاي صهيوني مورد مؤاخذه و نكوهش قرار مي‌گيرد و متهم به سوء استفاده از اين واژه‌ي انحصاري متعلق به يك قوم! مي‌شود. «هولوكاست» يا «شوآ» كه امروز به موضوع كشتار يهودي‌ها در جنگ جهاني دوم منحصر شده، يكي از مباحث جنجالي پنجاه شصت سال اخير جهان است. در اين باره تاكنون صدها جلد كتاب به زبان‌هاي مختلف دنيا و شمارگان ميليوني، صدها فيلم و سريال تهيه شده است. «هولوكاست» در تاريخ معاصر جهان و در نزد افكار عمومي سراسر دنيا، به نماد مظلوميت يهود از يك سو و قساوت، سنگدلي و جنايات آلمان نازي از سوي ديگر تبديل شده است.
تبليغات پيوسته، فراگير و توقف‌ناپذير سازمان‌هاي يهودي وكانون‌هاي صهيوني، در چند دهه‌ي اخير، چنان سازمان يافته كه افكار عمومي مجال تأمل و انديشه درباره‌ي ميزان صحت و سقم اين مسأله را نيافته است. از سوي ديگر، بر اثر سخت‌گيري و شدت عمل سازمان‌ها و مجامع صهيوني در جهان امروز، وضعيتي به وجود آمده كه هرگونه بحث و گفت‌وگوي علمي و پژوهشي كه مبتني بر ايجاد سؤال، ابهام، ترديد يا انكار «هولوكاست» باشد، به منزله ورود به حريم ممنوعه و عبور از خط قرمز «سازمان جهاني صهيونيسم» بوده و سزاي آن ضرب و شتم، ترور فيزيكي، بازداشت، محاكمه، حبس و نيز جريمه‌هاي سنگين نقدي، به علاوه‌ي محروم شدن از مشاغل رسمي دولتي است كه امروز در بعضي كشورهاي اروپايي، به يك قاعده حقوقي و قضايي نيز تبديل شده است. در اين كشورها اگر تا ديروز منتقدان، مخالفان و منكران را به طور غير‌علني و غير‌رسمي تهديد، ترور و سركوب مي‌كردند، امروز در پوشش رسمي قانون! آن‌ها را دستگير، محاكمه، جريمه و زنداني مي‌كنند.
از نظر كانون‌هاي ذي‌نفوذ صهيوني و گروه‌هاي فشار يهودي در جهان غرب، «هولوكاست» در هاله‌اي از قداست قرار گرفته و «يگانه مسأله قدسي» جهان معاصر شده است.
هرگونه بحث و گفت‌و‌گو كه به تشكيك، نفي و انكار «هولوكاست» منجر و منتهي شود، به منزله‌ي تخطي از قانون و سوء‌استفاده از قانون آزادي بيان و قلم و ورود به حريم ممنوعه است. براي زنده نگه‌داشتن «هولوكاست» به عنوان يك واقعيت تاريخي، تلاش‌هاي فراوان و گسترده‌اي صورت گرفته است. به غير از توليد كتاب و فيلم، در بسياري از كشورهاي امريكايي و اروپايي، بناها و موزه‌هاي يادبود در اين باره تأسيس و ايجاد شده است.
در امريكا، روزهاي يادبود «هولوكاست» رخداد ملي به شمار مي‌آيد. در پنجاه ايالت امريكا، از اين بزرگداشت حمايت مالي مي‌كنند و مراسم آن‌ اغلب در نهادهاي قانونگذاري ايالتي برگزار مي‌شود. در اين كشور بيش از يكصد نهاد مخصوص «هولوكاست» و هفت موزه‌ي بزرگ وجود دارد. يك موزه يهودي‌سوزي با بودجه و سرپرستي دولت مركزي، در عمارت كنگره در واشنگتن وجود دارد. 3 به اعتراف بسياري از استادان دانشگاه‌هاي امريكا اكثر فارغ‌التحصيلان دوره‌هاي كارشناسي، درباره تاريخ، آمار و ارقام «هولوكاست» در مقايسه با رخدادهاي بزرگ داخلي امريكا، مطالعه و اطلاعات بيشتر و دقيق‌تري دارند.
اين موضوع تنها مرجع تاريخي به شمار مي‌آيد كه به عنوان مواد درسي اجباري امروزه در كلاس‌هاي درس دانشگاه‌ها4 و نيز مدارس اكثر ايالت‌هاي امريكا تدريس مي‌شود. شماري از دانشگاه‌هاي امريكا، برنامه‌هاي تخصصي و كرسي مطالعات ويژه‌ي «هولوكاست» دارند.
به تصريح پاره‌اي نويسندگان و رسانه‌هاي غربي، مركزيت «هولوكاست» در امريكا، يك واقعيت واضح و آشكار است. شاهد اين قضيه، موزه‌ي يادبود آن در منطقه‌ي «مال»5 در واشنگتن است كه سمبل ملت امريكا محسوب مي‌شود. اين مسأله اگر چه به تاريخ اروپا مربوط است، با وجود اين، نمي‌توان بنايي مشابه آن‌چه در واشنگتن وجود دارد، در آلمان، لهستان، هلند يا فرانسه سراغ گرفت؛ حتي بناي يادبود «يادواشم» در بيت‌المقدس با موقعيت موزه‌ي يادبود هولوكاست در امريكا قابل مقايسه نيست. هولوكاست از چنان جايگاه ويژه‌اي در امريكا برخوردار است كه هيچ يك از رويدادها و مناسبت‌هاي تاريخي و ملي ايالات متحده با آن برابر نيستند.6 در بسياري از كشورهاي اروپايي نيز هر سال مراسم يادبود و بزرگداشت «هولوكاست» برگزار مي‌شود. روز يادبود «هولوكاست» در اروپا پديده‌ي نسبتاً جديدي است. براي اولين بار، به طور هماهنگ و هم‌زمان، در 27 ژانويه 2000 م. دولتمردان و رهبران حدود 40 كشور اروپا و نيز ايالات متحده امريكا، اجلاسي با عنوان «مجمع‌ بين‌المللي هولوكاست» در استكهلم ـ پايتخت سوئدـ برگزار كردند تا «هولوكاست» را به عنوان بخشي از «تاريخ ملي» كشورشان به رسميت بشناسند. اين كنفرانس كه بر اثر مساعي برنامه‌ريزي شده سازمان‌هاي ذي‌نفوذ يهودي و كوشش «گوران پيرسون» نخست‌وزير وقت سوئد و مشاركت بسياري از مقامات اروپايي، از جمله «ليونل ژوسپن» نخست‌وزير وقت فرانسه و «گرهارد شرودر» صدر‌اعظم وقت آلمان برگزار شد، درباره‌ي پرداخت غرامت به يهوديان از سوي كشورهاي اروپايي و آموزش و تبليغ «هولوكاست»7 در آن كشورها، به ويژه در مراكز آموزشي و نيز تعيين روز 27 ژانويه8 هر سال به عنوان «روز ملي هولوكاست» در همه‌‌ي ممالك جهان توافق به عمل آمد. يادآوري اين نكته ضروري است كه پيش از اين به طور پراكنده و غير‌هماهنگ در بسياري از كشورهاي اروپايي روز يا هفته‌اي را با برگزاري مراسم ويژه، به «هولوكاست» اختصاص مي‌دادند.
در سال 1384 ش. / 2005 م. سازمان ملل متحد نيز تحت فشار كانون‌هاي ذي نفوذ يهودي، سرانجام روز 27 ژانويه هر سال را «روز ياد بود هولوكاست» نام گذاري كرد. طبق گزارش رسانه‌هاي گروهي، «دان گيلرمن»9 سفير رژيم صهيونيستي در سازمان ملل،‌ در ژوئن 2005 م./ خرداد 1384 ش. به معاونت رياست مجمع عمومي اين سازمان انتخاب شد. در پنجاه و چند سال گذشته، اين نخستين بار بود كه يك مقام صهيونيستي به اين سمت دست مي‌يافت. «گيلرمن» با مساعدت سازمان‌ها و مجامع فعال صهيونيستي در امريكا، دو ماه بعد، يعني در آگوست 2005م./ مرداد 1384 ش. طرح مقدماتي يادبود هولوكاست را در سازمان ملل منتشر كرد كه با موافقت امريكا، كانادا، روسيه و استراليا همراه بود. در 28 سپتامبر 2005 م ./ 6 مهر 1384 ش. «كوفي عنان» دبير كل سازمان ملل متحد با سخنراني در مقر يك سازمان صهيونيستي به نام «مركز سايمون ويزنتال»10 تحت تأثير اشخاص و كانون‌هاي يهودي و صهيونيستي، خواستار ايجاد روز بين‌المللي بزرگداشت «هولوكاست» شد. به اين ترتيب در 26 اكتبر 2005 م./ 4 آبان 1384 ش. متن پيش‌نويس قطعنامه يادبود «هولوكاست» به شماره A/60/L.12 براي بررسي در شصتمين اجلاس مجمع عمومي به تصويب رسيد. در نهايت نيز در اول نوامبر 2005 م. / 10 آبان 1384 ش. اين قطعنامه پس از دو روز بحث و بررسي در مجمع عمومي با اجماع «Consensus» (تصويب قطعنامه بدون رأ‌ي‌گيري و نظر مخالف)، با عدم حضور و غيبت شماري از كشورهاي اسلامي، به تصويب رسيد.
اين اولين قطعنامه‌ي پيشنهادي رژيم صهيونيستي طي پنجاه سال اخير بود كه از سوي مجمع عمومي به تصويب ‌رسيد.
به اين ترتيب، مجمع عمومي سازمان ملل، براساس اين قطعنامه، هرگونه نفي و انكار «هولوكاست» را مردود دانسته و موظف است طي فراخوان جهاني، كشورهاي عضو را به گنجاندن برنامه‌هاي آموزشي در مدارس و مراكز علمي‌ـ آموزشي دربارة «هولوكاست» وادار كند. همچنين در مدت شش ماه پس از تاريخ تصويب قطعنامه‌ي مزبور، برنامه‌هاي فراگيري تحت عنوان «سازمان ملل و هولوكاست» اجرا شده و نتيجه طي گزارشي به مجمع عمومي ارايه و اعلام گردد. 11
به هر روي، سازمان‌ها و مجامع يهودي براي زنده‌نگه‌داشتن نام و ياد «هولوكاست» در اذهان عمومي، به ويژه در ذهن و خاطره‌ي كودكان و جوانان امريكا و اروپا، تلاش‌هاي گسترده، جدي و همه جانبه‌اي در سراسر جهان، با مركزيت غرب آغاز كرده‌اند. آن‌ها در راستاي برنامه‌ها و اهداف خود، هيچ سخن يا موضوعي مبني بر نفي و انكار هولوكاست را بر نمي‌تابند. تهاجم تبليغاتي و غوغاسالاري رسانه‌هاي خبري، مطبوعاتي و شبكه‌هاي تلويزيوني مرتبط با صهيونيست‌ها و حتي شماري از مقامات و دولتمردان اروپايي و امريكايي عليه اظهارات محمود احمد‌ي‌نژاد رئيس جمهور اسلامي ايران، در اين باره، تنها نمونه‌اي از عكس‌العمل‌ توأم با برآشفتگي و سراسيمگي كانون‌هاي صهيونيستي و سازمان‌هاي يهودي است. در نقطه‌ي مقابل، نويسندگان، مورخان، محققان و انديشه‌مندان مستقل و آزاد‌انديش از اين سخنان استقبال كرده و موافقت خود را با آن اعلام كردند.
در جهان اسلام نيز از مصر تا مراكش و الجزاير، در شمال آفريقا؛ كشورهاي منطقه‌ي حاشيه‌ي خليج‌فارس تا پاكستان، آسياي ميانه و قفقاز تا مجمع‌ الجزاير اندونزي و از ايران تا فلسطين اشغالي، موضوع «هولوكاست» و ماجراي كشتار شش ميليون يهودي در اردوگاه‌هاي اسيران آلمان در جنگ جهاني دوم، مركز توجه و كنجكاوي مردم، به ويژه نسل جوان قرار گرفت. اين كنجكاوي و توجه، بر خلاف تصور رايج جهان غرب كه غالباً همسو، هماهنگ و موافق تبليغات و ادعاهاي صهيونيستي است؛ كاملاً علمي، هوشمندانه، آگاهانه، با فرضيه‌ها و سؤال‌هاي اساسي، اصولي و جدي است. پاسخ مستند و مستدل به سؤال‌هاي مورد نظر مي‌تواند بسياري از ابهامات، تحريفات، اكاذيب، داستان‌ها، و داده‌هاي غير واقعي، ساختگي و جعلي را برطرف ساخته و حقايق و واقعيت‌هاي ناگفته و يا كم گفته‌هاي مربوط به جنگ جهاني دوم را آشكار سازد. خلاصه و عصاره‌ي اين فرضيه‌ها و سؤال‌ها چنين است:
ـ جنگ جهاني دوم چگونه، و در چه تاريخي و از سوي چه كساني آغاز شد؟
ـ علت، انگيزه و هدف آغاز جنگ چه بود؟
ـ جايگاه، موقعيت و نقش يهودي‌ها در آن دوران، به ويژه در امريكا و اروپا چگونه بود؟
ـ تفاوت آمار جمعيت يهودي‌هاي جهان در زمان شروع و پايان (قبل و بعد از) جنگ چه ميزان بود؟
ـ جمعيت كل يهودي‌هاي مقيم اروپا در آن دوران چقدر بود؟
ـ آمار و وضعيت يهودي‌هاي اروپا پس از جنگ چگونه بود؟
ـ ديدگاه، مواضع و سياست هيتلر نسبت به يهود چه بود؟
ـ ماجراي «هولوكاست» چگونه پيدا شد؟
ـ آيا آلمان نازي در زمان جنگ، امكان و توان آن را داشت تا با ايجاد «اتاق‌هاي گاز» و «كوره‌هاي آدم‌سوزي» مخصوص، در اردوگاه‌هاي اسيران جنگي طي چند سال، شش ميليون نفر را ابتدا خفه كرده و سپس در اماكن ويژه‌اي سوزانده و به خاكستر تبديل كند؟
ـ دلايل و شواهد وجود «اتاق‌هاي گاز» و «كوره‌هاي آدم‌سوزي» در اردوگاه‌هاي آلماني چيست؟
ـ آيا اردوگاه‌هاي آلمان واقعاً محل كشتار و قتل عام انسان‌ها بود؟
ـ چرا در زمان جنگ، هيچ يك از طرفين جنگ، به ويژه متفقين (با همه اطلاعات و اخباري كه از طريق جاسوسان خود در آلمان به دست مي‌آوردند) در اين باره، عكس‌العمل نشان ندادند؟
ـ چرا در خاطرات تاريخي نويسندگان و مورخان ‌آن زمان، به ويژه در خاطرات دولتمداران، رهبران و مقامات بلند مرتبه امريكايي و اروپايي، هيچ سخن، خبر و اطلاعاتي در اين باره وجود ندارد؟
ـ چرا بسياري از يهودياني كه در زمان جنگ، در قلمرو رايش سوم بودند و بعضاً مدعي هستند كه مدتي را در بازداشتگاه‌ها و اردوگاه‌هاي آلمان به سر برده‌اند، نسبت به اين موضوع اظهار بي‌اطلاعي كرده‌‌اند؟
ـ‌ تاكنون چند سند و مدرك معتبر در اين باره منتشر شده و يا چه تعداد از بازماندگان جنگ جهاني دوم، با نظر صهيونيست‌ها در اين باره موافقت كرده‌اند؟
ـ چرا متفقين تاكنون از افشا و انتشار خاطرات سران و دولتمردان آلمان نازي و ايتاليا كه بعد از جنگ به دست آنها افتاده خودداري مي‌كنند؟
ـ چرا اسناد مربوط به جنگ جهاني دوم در بايگاني كرملين، پس از سقوط اتحاد جماهيري شوروي در اختيار مورخان و پژوهشگران قرار نگرفت و به جاي انتشار در پس پرده پنهان شد؟
ـ ماجرايي تحت عنوان «آنتي سميتيسم» در اروپا تا چه ميزان واقعيت تاريخي دارد؟
ـ پديده‌ي تنفر و بيزاري از يهود در تاريخ اروپا چيست و ريشه و منشأ آن كجاست؟
ـ چرا انكار «هولوكاست» و تحقيق درباره‌ي آن در بعضي كشورهاي جهان جرم تلقي مي‌شود و ممنوعيت قانوني دارد؟
ـ علت تعقيب و بازداشت انديشه‌مندان و مورخان مخالف و منكر «هولوكاست» چيست؟
ـ علاوه بر اين‌ها، سؤال‌ها و فرضيه‌هاي ديگري نيز در ميان نسل جوان كنجكاو، در جوامع مختلف جهان وجود دارد كه بايد فارغ از هرگونه تعصب يا حبّ و بغض سياسي و پرهيز از هرگونه احساسات، پيش‌داوري، شتابزدگي و پنهان‌كاري به طور مستند، مستدل و منطبق با واقعيت‌‌هاي تاريخي به آن‌ها پاسخ گفت.

پي‌نويس‌ها:
1-Holocaust
2- shoah
3ـ نورمن جي فينكلشتاين، صنعت يهودي سوزي، ترجمه سوسن سليم‌زاده، سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي، چاپ اول، بهار 1381، صص 75ـ 76.
4ـ همان، صص 17ـ 18.
5- Mall
6ـ ليبراسيون (چاپ فرانسه)، 15 نوامبر 2001 / 24 آبان 1380.
7ـ گفته مي‌شود در سال 1945م. در چنين روزي، اردوگاه آشويتس در لهستان به تصرف متفقين درآمد.
8ـ ر. ك: نشريه رويداد و گزارش، شماره 166، 16/11/1381، مؤسسه تحقيقات و پژوهش‌هاي سياسي‌ـ علمي ندا.
9- Dan Gillerman
10 - Simon Visintal
11ـ همان، شماره 95، 25/8/1384.

افسانه هولوکاست

اشاره سخنان رئیس جمهوری محترم، دکتر احمدی‌نژاد دربارة «افسانه هولوکاست» خشم مجامع صهیونیستی را برانگیخت. صهونیست‌ها مدعی‌اند در ایام جنگ جهانی، نازی‌ها، کوره‌های آدم‌سوزی و اتاق‌های گاز به پا کردند و چندمیلیون از یهودیان را سوزاندند؛ این کوره‌ها به هولوکاست مشهور شد. «دیوید دیوک» عضو سابق کنگره آمریکاست که از نفوذ صهیونیزم در ایالات متحده آمریکا برآشفته شد و از عضویت در کنگره آمریکا استعفا کرد. او ناگفته‌های بسیاری درباره یهود و صهیونیزم و نفوذ آن‌ها در آمریکا دارد. آن‌چه می‌خوانید، بخشی از خاطرات او دربارة هولوکاست است که از کتاب «بیداری من» اقتباس شده است. * مقدمه پس از این‌که متوجه نژادپرستی افراطی در یهود و صهیونیسم و حضور سیل‌آسای آنان در رسانه‌های گروهی شدم، برخی از کتاب‌ها و نوشتارهایی را خواندم که به ماجرای رفتارهای وحشیانه‌ آلمانی‌ها در جنگ دوم جهانی، به صورت مبالغه‌آمیز و تحریف شده اشاره می‌کرد؛ چرا که برخی از آن‌ها به این نکته اشاره می‌کنند که انگیزه رسانه‌های گروهی از پرداختن به ماجرای هولوکاست (یهودسوزی) به سود استراتژی اسرائیل است. در آغاز، این تصور را که برخی از ادعاها بر ضد آلمان ممکن است دروغین باشد رد کردم؛ دلیل من، تصاویر و فیلم‌های وحشتناکی بودکه دیده بودم. گویی این‌ها دلیلی انکارناپذیر بر کارهای ددمنشانه نازی‌ها بود! آن‌چه در پی می‌آید، گزارشی از بررسی چشم‌اندازهای این دوره اندوه‌بار از تاریخ اروپاست. کودکی من؛ تماشای تصاویر احساس‌برانگیز مقاله‌ای را برای کلاس زبان در دانشگاه لویزیانا درباره آزادی اخلاق جنسی در آمریکا نوشتم و شرح دادم که چگونه تا کلاس یکم دبیرستان، هیچ تصویر کاملاً برهنه‌ای را از یک زن ندیده بودم. شاید این گفته برای جوان امروزی شگفت‌آور باشد؛ ولی حتی در مجلات پلای‌بوی تا نیمه دهه ششم قرن بیستم، بخش جنسی بدن حذف می‌شد. پس از نوشتن مقاله، یکی از دوستان من که مقاله را خوانده بود گفت: تو درباره ادعایت مبنی بر ندیدن برهنگی کامل در زمان کودکی اشتباه کرده‌ای؛ زیرا زنان تمام برهنه را دیده‌ای، تصاویر مردان بی‌لباس و زنان برهنه و فیلم‌های زیادی از قربانیان یهودی جنایت‌های وحشیانه نازی‌ها را دید‌ه‌ای! او راست می‌گفت. تلویزیون و مطبوعات، در اواخر دهه پنجم قرن بیستم و آغاز دهه ششم آن، بسیار با حجب و حیاتر از امروز بود. ولی رسانه‌های گروهی در زمان کودکی‌ام، عکس‌ها و گزارش‌های خبری ترسناکی را از قربانیان برهنه یهود نشان می‌داد. روزنامه‌ها، هر روز چاپ این تصویرها را تکرار می‌کردند. در زمان معصومیت کودکی که من و همشاگردی‌هایم هنوز تصویری از یک زن کاملاً برهنه ندیده بودیم، رسانه‌های گروهی، جسدهایی از زنان و کودکان برهنه را که مانند توده‌های هیزم روی هم انباشته بودند، به ما نشان می‌دادند. آن تصاویر، آن قدر تأثیرگذار بود که هنوز در اذهان ما زنده و تکان‌دهنده هستند. یک پرسش بی‌پاسخ یکی از دوستانم گفت: تکرار تصاویر قربانیان یهود در جنگ جهانی دوم توسط روزنامه‌ها و مطبوعات، به یقین، باید دارای انگیزه سیاسی باشد. آیا این‌کار تصادفی است؟ اگر مقصود، برانگیخته شدن احساسات با نشان دادن تصاویر برهنگی و مرگ است، پس چرا در عمل، به جز تصاویر قربانیان یهود پخش نمی‌شود؟ هنگامی که در سال 1974، فیلم «چهره‌های مرگ» در سینماهای آمریکا روی پرده رفت، میلیون‌ها نفر در صف ایستادند تا این فیلم واقعی را که درباره لحظه جان دادن آدم‌ها بود، تماشا کنند. بسیار کم اتفاق می‌افتاد که برنامه‌های خبری تلویزیون، تصایور نفرت‌آور اعدام انسان‌ها را پخش کند. در دهه نهم قرن بیستم، سروصداهایی بلند شد که به پخش فیلم‌هایی از این دست و برنامه‌های خشن و وحشتناک تلویزیونی برای کودکان، اعتراض کرد. باوجود این اعتراض‌ها، صحنه‌های هولوکاست، به دلیل قانون ایالت‌ها هنوز در مدرسه‌ها نمایش داده می‌شود. برنامه‌های خشونت‌‌بار و خونین سینمایی و تلویزیونی سرشار از نفرت نمی‌تواند تحریک کننده‌تر و ترسناک‌تر از صحنه‌های هولوکاست باشد. آیا این مدرسه‌ها، فیلم‌هایی را از کشتار زنان و کودکان فلسطینی در اردوگاه‌های صبرا و شتیلا که به دست صهیونیست‌های اسرائیل ذبح می‌شدند، نمایش می‌دهند؟ آیا آنان حاضرند تصاویر میلیون‌ها انسان بی‌گناه اهل شوروی ]سابق[ را برای آگاهی دانش‌آموزان از خطر کمونیست، پخش کنند؟ چرا حاضر نیستند فیلم‌هایی درباره اهداف این کشتار نمایش دهند؟... پس از آن‌که از کشتارهای بلشویک‌های یهودی در اتحاد جماهیر شوروی آگاهی یافتم، از خود درباره سطح کینه‌ای که بر مرتکبان جنایت‌های جنگی سه گروه زیر دارم پرسیدم: کمونیست‌های یهودی، نازی‌های آلمانی، صهیونیست‌های جنایت‌کار. فهمیدم هیچ دلیلی برای دلسوزی با یهودیان هولوکاست وجود ندارد. از این هنگام، تلاش کردم بفهمم چگونه به سبب نفوذ یهودیان در رسانه‌ها، با من بازی می‌شود؟ چرا غیر از جسد کشته‌های یهودی در تلویزیون و فیلم‌های سینمایی نمی‌توانم ببینم؟ این تأثیر قوی که با دیدن صحنه‌های ترسناک جان دادن یهودیان در ذهن یک کودک نه ساله نقش بسته، چگونه از بین می‌رود؟ ... هنگامی که از ماجرای هولوکاست آگاه شدم، فهمیدم تصویری که رسانه‌ها از مردم یهود ارائه کرده‌اند، نادرست است. دریافتم که ادعای آمریکایی‌ها با اسناد انکارناپذیر جنگ جهانی دوم مخالفت دارد؛ مانند گفته‌های سناتور رابرت تافت وچارلز لیدنبرگ و ژنرال جرج باتن و رئیس سابق دادسرای عالی هارلن فیسک استون. سه گواه مشهور بر دروغین بودن ماجرای هولوکاست سال‌ها بعد، خاطرات یک دختر جوان را خواندم. این دختر از مشهورترین قربانیان واقعه هولوکاست بوده و بیش‌تر زمان جنگ را در اردوگاه اشویتز سپری کرده است. او در ماه‌های پایانی جنگ جهانی دوم، به علت بیماری تیفوس، جان خود را از دست داد. پدر این دخترک، اوتو، در اشویتز بیمار شد و در بیمارستان اردوگاه، مورد درمان قرار گرفت و حالش رو به بهبود گذاشت. با نزدیک شدن پایان جنگ، آلمان‌ها او را به موتوسین انتقال دادند و در آن‌جا آزادش کردند. اوتو، خود به تمام این واقعیت‌ها اعتراف دارد. این واقعیت‌ها کاملاً با آن‌چه درباره اردوگاه اشویتز خوانده بودم تفاوت داشت؛ چرا که کتاب‌ها و فیلم‌ها، این اردوگاه را به عنوان جایگاه کشتار و جنایت و محل کوره‌های آدم‌سوزی به تصویر کشیده بودند. گویا که آن‌جا تمام محموله قطارهای حامل یهودیان، مستقیماً از سکو به اتاق‌های گاز برده می‌شدند! فرض این بود که نازی‌ها، تازه رسیده‌ها را بررسی می‌کردند، قوی‌ها را برای کار می‌فرستادند، کودکان و بیماران را به اتاق‌های گاز روانه می‌کردند. اگر این داستان‌ها حقیقت داشته باشد، پس چرا آن دخترک و خواهرش که با کاروان مرگ به اردگاه اوشویتز رسیده بودند، به اتاق‌های گاز فرستاده نشدند؟ شخصیت مشهور دیگری از نجات‌یافتگان هولوکاست، خاخام اول هولوکاست «الی ویسل» است که به سبب نوشته‌ها و آثارش درباره هولوکاست، جایزه نوبل گرفت. ویسل مانند، پدر «آن فرانک»، در بیمارستان اردگاه اقامت داشت. وی در سرگذشت خود می‌نویسد که عمل جراحی روی پای تیر خورده‌اش در بیمارستان اردوگاه اوشویتز واقع در نوار بیرکناو انجام شد. پزشکان به او سفارش کردند که برای دو هفته استراحت کند؛ ولی روس‌ها همه افرادی را که در اردوگاه بودند آزاد کردند و بیماران بیمارستان و دیگرانی که نمی‌توانستند سفر کنند، مخیر شدند که در اردوگاه بمانند تا روس‌ها آن‌ها را بعداً آزاد کنند یا این‌که با آلمان‌ها بروند. ویسل و پدرش پس از بررسی تصمیم گرفتند با آلمان‌ها که قرار بود قاتلانشان باشند، بروند! این خود، نشانه دروغین بودن وجود کوره‌های آدم‌سوزی است؛ اگر جز این بود، پس چگونه آن‌ها از دست آلمان‌ها جان سالم به در بردند؟ اما سومین شخصیت مشهور از نجات‌یافتگان هولوکاست، سیمون ویسنتال بود که به سبب مبارزه با کسانی که جرئت کرده‌اند درباره برخی جوانب هولوکاست تردید کنند، مشهور شد. داستان سیمون نیز شبیه ویسل و پدر آن‌فرانک بود. ویسنتال می‌نویسد: زمانی که در بازداشت نازی‌ها به سر می‌برد، یک بار تلاش کرد خودکشی کند؛ ولی نازی‌ها که به ادعای او سعی داشتند تمام یهودیان اروپا را بکشند، او را به بیمارستان فرستادند و از او مراقبت کردند تا این‌که سلامتی کاملش را به دست آورد! اگر آلمان‌ها همان‌گونه که ویسل در کتاب‌هایش می‌نویسد، وحشی‌هایی شیطانی بودند و واقعاً مصمم بودند یهودی‌ها را نابود کنند، پس چرا او و پدرش خواستند که با آلمانی‌ها بروند، به جای این‌که به انتظار شوروی‌ها بنشینند؟ هنگامی که این اعتراف را از ویسل خواندم، باورم نشد. چرا پدر «آن» را به بیمارستان می‌فرستند و چرا تلاش می‌کنند زندگی یک یهودی را که می‌خواست خودکشی کند نجات دهند؟ وقتی همه این‌ها را فهمیدم، یقین کردم که این داستان‌ها، با ماجرای هولوکاست هم‌خوانی ندارد. آیا داستان هولوکاست، با گذشت زمان تغییر کرده است؟ دلیل‌های دروغین بسیاری از دلیل‌های هولوکاست که تاریخ‌نویسان کنونی آن را ارائه می‌کنند، اعترافاتی است که در زمان محاکمة جنایت‌های جنگی نورنبرگ بیان شده است. آیا می‌توانیم به اعترافات کسانی که در جریان بازجویی، شکنجه‌های سخت شده‌اند، اعتماد کنیم؟ هنگامی که فهمیدم برخی از مسئولان دستگاه اطلاعاتی و امنیتی روسیه که خودشان مرتکب جرایم گسترده‌ای بر ضد بشریت شده‌اند، در جایگاه قضات دادگاه نشسته‌اند، شگفت زده شدم. یکی از دوستانم در مجلس به من گفت: یک قاضی آمریکایی به اسم چارلز. اف و پوستیون، رئیس یکی از دادگاه‌هایی بود که در نورنبرگ برای کشف جرایم تشکیل شده بود. این قاضی به‌سبب نفرت از اقدامات دست‌اندرکاران، استعفا داد. او دادرسی را متهم کرد که مانع از دست‌یابی به ادله و فراهم کردن مقدمات کار برای دفاع از متهم می‌شود. محکمه‌ها را نیز متهم کرد که برای ایجاد یک حرکت نوین، تلاش نمی‌کنند؛ بلکه تنها با انگیزه نفرت از آلمان نازی عمل می‌کنند. به علاوه، 70 درصد از قاضیان دادگاه نورنبرگ، کسانی هستند که به سبب مسایل سیاسی و نژادی، مخالف دفاع از متهمان هستند و صدردرصد مغرضانه و بدون بی‌طرفی، عمل می‌کنند. بیش‌تر یهودیانی که از آلمان رانده شده و دوباره شناسنامه و تابعیت آمریکایی دریافت کرده بودند، بر دادگاه نورنبرگ تسلط داشتند و متهم بودند که بیش از عدالت، به انتقام فکر می‌کنند. ... هنگامی که از ستم‌های آشکار دادگاه نظامی نورنبرگ آگاه شدم، آسان‌تر می‌توانستم به هولوکاست، با نگاهی واقع‌بینانه بنگرم؛ زیرا پایه این دادرسی‌ها، بر ادعاها و اتهام‌هایی بنا شده بود که دادگاه نظامی نورنبرگ، آن‌ها را طرح کرده بود. یکی از دلایل سستی محاکمات انجام شده، اعتراف‌های دیکته شده رادولف هس، فرمانده پیشین اردوگاه اوشویتز است. تاریخ‌نگاران هولوکاست سال‌های زیادی، اعترافات هس را در بوق کرده، از آن به عنوان دلیلی بر یهودکشی عمدی آلمان‌ها یاد می‌کردند. اما وی، سناریوی طراحی شده بازجوهایش را اجرا می‌کرد تا از فشار شکنجه‌ها رهایی یابد. اعترافات هس، اساس و پایه ادعاهایی است که دلالت بر کشتار اسیران یهودی به وسیله گاز سیانید هیدروژن در اشویتز می‌کند. تاریخ‌دان مشهور، کریستوفر برانینگ در نوشته‌هایش در مجلة وانیتی فایر اعتراف کرد که هس، پیوسته در همه حال، آدمی ضعیف، مضطرب و شکاک بود. از این‌رو، بازجویان از وضعیت او سوءاستفاده کرده و تلاش نمودند تا آن‌چه را آن‌ها می‌خواهند، در دادگاه بگوید. پنج میلیون قربانی اتاق گاز! یکی از تناقض‌های اعترافات هس، همان ارقامی است که بر شمرده است. او در اعترافات خیالی‌اش می‌گوید که در اشویتز، بیش از پنج میلیون و دویست‌هزار نفر با گاز خفه شدند؛ در حالی که اکنون افراد آگاه و شاهدان عینی می‌گویند که تنها دومیلیون و یکصدهزار نفر یهودی در آن زمان در آلمان بودند. چه چیز موجب شد تا او را مجبور کند دروغ بگوید؟ هس، اعتراف به امور محالی می‌کند. مثلاً می‌گوید پس از قتل‌ صدها نفر به وسیله گاز سیانید هیدروژن، کارگران بی‌درنگ به اتاق‌های لبریز از گاز می‌روند و البته بدون استفاده از ماسک‌های محافظ، آن‌ها را خارج می‌کنند؛ غافل از اینکه هرکسی که داخل اتاق پر از گاز سیانید هیدروژن بشود، بی‌درنگ، خودش قربانی می‌شود. دولت ایالات متحده آمریکا در میانه‌های دهه هفتم قرن بیستم، عکس‌هایی هوایی از اردوگاه اشویتز چاپ کرد؛ از جمله تصاویر قدیمی، تصویری بود که سربازی آمریکایی را نشان می‌داد که در «داخو» و جلوتر از دری آهنی ایستاده که بر روی آن، علامت خطر مرگ (جمجمه با دو استخوان به صورت ضرب‌دری) کشیده شده و یک تابلوی خطر آلمانی که روی آن نوشته شده بود: «مواظب‌باش؛ خطر مرگ!» و در زیر عکس نوشته شده: «اتاق گاز در اردوگاه مرگ. اردوگاه ننگین نازی‌ها در داخو». هرکس این تصاویر و زیرنویس آن‌را ببیند، تردید نمی‌کند که آن‌چه می‌بیند، تصویر اتاق‌های گازی است که آلمانی‌ها در آن، نسل بشری را می‌کشته‌اند. این ناشی از شدت تبلیغاتی است که در این‌باره صورت گرفته است. خود من زمانی که برای نخستین بار تصویر را دیدم، همان‌ باور دیگران در من هم پیدا شد؛ اما پس از سال‌ها، برایم روشن شد آن‌چه را که اتاق گاز مرگ می‌پنداشتم، اتاق گاز برای ضد عفونی لباس‌ها و زدودن میکروب‌ها بوده است؛ میکروب‌هایی که تیفوس و دیگر بیماری‌های کشنده را در میان پناهندگان و ساکنان اردوگاه‌ها منتشر کرده و موجب مرگ آن‌ها شده بود. ناپلئون می‌گوید: در جنگ‌ها، نسبت اخبار درست به اخبار نادرست، 1 به 3 است. زمانی که جنگ جهانی رو به پایان بود، متفقین، تبلیغات ضد آلمانی را آغاز کردند. در آن تبلیغات، بدترین تصویرهای ممکن از قساوت آلمانی‌ها ارایه شد. در نتیجه، شایعه‌ها منتشر شد و دروغ‌ها و مبالغه‌ها، مورد سوء استفاده و بهره‌برداری قرار گرفت. آمریکایی‌هایی که اردوگاه‌ها و پادگان‌ها را آزاد کرده‌اند ـ همان‌هایی که هزاران بار درباره کشتار یهودیان با گاز به دست آلمان‌ها، خوانده یا شنیده‌اند ـ، باور دارند که خودشان نتیجه و محصول اتاق‌های گاز را با چشم خود دیده‌اند. این‌گونه شاهدان و شهادت‌هایی از این دست، یک پدیده روحی و روانی است که قاضیان و روزنامه‌نگاران به یک اندازه با آن خو گرفته و آشنایند. ]اما متأسفانه[ پس از این‌که بر همگان روشن شد که حتی یک آمریکایی، شاهد هیچ قربانی نبوده که با گاز سمی کشته شود، رسانه‌های خبری، هم‌چنان این خرافه را ترویج می‌کنند. پیوسته روزنامه‌ها و مطبوعات، گفته‌های ]خیالی[ سربازان را چاپ می‌کنند و می‌نویسد که این سربازان می‌دانند آلمان‌ها، یهودیان را با گاز کشته‌اند؛ زیرا آن‌ها آن‌جا بوده و با چشم خود، دیده‌اند. هیچ نویسنده یا تحلیل‌گری این اشتباه را تصحیح نکرد. هولوکاست؛ یک حیله جنگی! در پایان دهه ششم و آغاز دهه هفتم بود که فهمیدم داستان هولوکاست، در حال دگرگونی است؛ زیرا ناگهان اردوگاه‌های مرگ، تبدیل شده‌اند به بازداشت‌گاه‌هایی که هیچ‌گونه تلاش عمدی و برنامه‌ریزی شده‌ای برای کشتار زندانیان در آن به چشم نمی‌خورد. اردوگاه‌هایی مانند «داخو» که پنداشته می‌شد یهودیان با گاز در آن‌ها به قتل می‌رسیدند، ناگهان فراموش شدند. به علاوه، آمار و شمار کشته‌شدگان کاهش یافت و به جای آن گفته شد که مرگ و میرها، ناشی از بیماری‌ بوده است. حتی تاریخ‌نویسان تحریف‌گر داستان هولوکاست هم شروع کردند به نوشتن این‌که اردوگاه داخو، تنها برای بازداشت و زندانی کردن بوده است؛ نه برای کشتار. با جست‌ وجو و کنکاش بیش‌تر، معلوم شد که ادعاهای پیشین، مبنی بر کشتارهای دسته جمعی با گاز، تنها دروغ و نیرنگی از نیرنگ‌های جنگ بوده است. اما برخی از روزنامه‌ها و مجلات همچنان بدین اشتباه دامن می‌زند، باوجود اینکه تاریخ‌دانان رسمی هولوکاست، محدودة اتاق‌های خیالی گاز را تنها به اردوگاه‌های منحصر کرده‌اند که شوروی سابق در شرق آن‌ها را آزاد کرد. آگاهان و مسئولانی که امروز می‌گویند اردوگاه‌های مرگ در شرق بوده است، چندسال پیش ادعا می‌کردند که این‌ها در غرب بوده است. ادامه دارد...

پدیدآورنده: به کوشش: جواد محمدزمانی

هولوکاست چيست؟

همه سوزی ، كشتار همگانی ، ( معمولا بوسيله سوزاندن ) ، قتل عام ، آتش سوزی همگانی
Holocaust

هولوکاست از دو واژه يوناني "Holos" به معني "همه" و "Kaustos" (در بعضي از متون به جاي واژه Kaustos از واژه Kaiein استفاده شده است) به معني سوزاندن و نابود کردن ترکيب يافته است.

اين واژه روي هم رفته به معني همه سوزی است و در اصطلاح از آن به قربانی و يا قربانی بزرگ ياد مي شود و به واقعه اي اطلاق مي شود که در فاصله سالهاي 1939 تا 1944 (در جنگ جهاني دوم) قريب به 6 ميليون يهودي از سراسر اروپا جمع آوري و به اردوگاههاي مرگ در آلمان و لهستان مانند اردوگاه " آشويتس " که مهمترين آنها بود، فرستاده و در کوره ها سوزانده شدند .

همچنين قتلهاي دسته جمعي رده دومي هم وجود داشت که يهودي ها را وارد اتاقهاي بزرگي ميکردند که دوشهايي در سقف داشتند و پس از بستن درها ؛ از دوشها گازي به نام" زيلکون ب " خارج ميشد و موجب خفگي همه ميگرديد.

در اواخر جنگ جهاني دوم صحنه هاي دلخراش بعضي از اردوگاه هاي اسرا، و اجساد روي هم انباشته شده كه از بيماري تيفوس جان داده بودند، زمزمه هاي كوره هاي آدم سوزي را افزايش داد و صهيونيست ها با ابزار تبليغاتي خود به طور گسترده روي اين مسأله سرمايه گذاري كردند.‏ اما حقيقت امر چيز ديگري بود.

از نيمه دوم قرن 19 ميلادي و چند سال بعد از پايان جنگ جهاني دوم، واژه «هولوكاست» در فرهنگ سياسي، مفهوم و معناي ويژه اي يافته و تقريباً به يك اسم خاص بدل شده است. از آن هنگام به بعد، ماجراي كشتار 6 ميليون يهودي در جريان جنگ جهاني دوم از سوي نازي ها كه يك داستان ساختگي است را «هولوكاست» مي نامند.

در اوايل دهه 80 قرن نوزدهم، تعدادي از اعضاي آژانس بين المللي صهيونيست ها، از جمله، «پي ير ويدال ناكه»، «سرژ ولز»، «فرانسوا براريدا» تحت سرپرستي «رنه ساموئل سپرات» خاخام معروف فرانسه، با استناد به داستان ساختگي كشتار 6 ميليون يهودي در جنگ جهاني دوم و به عنوان پيشگيري از فراموش شدن مظلوميت اين قوم! پيش نويس قانوني را تهيه كرده و در ژوئيه سال 1990 ميلادي در فرانسه به تصويب رساندند كه براساس آن «هرگونه ترديد در باره «هولوكاست» ، اعم از ترديد درباره كشتار - مورد ادعاي- يهوديان در جنگ جهاني دوم، وجود اتاق هاي گاز و حتي كمترين ترديد در رقم 6 ميليوني يهوديان كشته شده، جرم تلقي مي شود! و هركس در فرانسه از اين قانون تخلف كرده و در سه موضوع ياد شده ترديد كند به يك ماه تا يكسال زندان و پرداخت 2هزار تا 300هزار فرانك جريمه محكوم مي شود.»

بعدها با فشار آمريكا، انگليس، فرانسه و آژانس صهيونيستي، اين قانون در ساير كشورهاي اروپايي نيز به تصويب رسيد. به طوري كه امروزه هرگونه ترديد درباره هولوكاست مورد ادعا و ابعاد و اجزاء آن در اروپا جرم تلقي مي شود!

واژه هولوکاست هر ساله با فرارسيدن 27 ژانويه روز جهاني يادبود هولوکاست بطور گسترده تري در رسانه ها منعکس مي شود و رژيم غاصب اسرائيل هر ساله با استفاده از تبليغات مربوط به آن جهانيان را نسبت به ظلمي که به ادعاي آنها در گذشته بر يهوديان روا داشته شده سرزنش مي کند.

هولوکاست امروزه ابعاد پيچيده اي دارد شايد بتوان اين پديده سراسر اغراق و بزرگنمائي شده را قطعنامه وجدان آزرده اروپائيها براي تسليم کردن سرزمين ملت فلسطين به ملتي که گمان مي کنند بر آنها ستم کرده اند، مي باشد.

صهیونیستها با به تصوير کشيدن اتاقهاي دروغين گاز و کورههاي آدم سوزي اين نکته را به جهانيان القا کردند که ستمهاي بسياري براين قوم رفته ووجدان جهانيان بايد براي جبران گناه و ظلمي که بر يهوديان اعمال کرده بيدارشود وخدمتي را به اين مردم نمايد تا از اين پس اين قوم به اصطلاح برگزيده خداوند ديگر در هيچ برهه از تاريخ مورد ظلم ديگران واقع نشود.

حضرت آيت‌الله خامنه‌اي با صدور پيامي در خصوص محكوميت اهانت به ساحت قرآن مجيد، تصريح كردند: دولت آمريکا براي اثبات ادعاي خود درباره دخالت نداشتن در اين توطئه، بايد عوامل اصلي اين جنايت بزرگ و بازيگران ميداني آن را به گونه اي شايسته به مجازات برساند.

                

به گزارش بولتن: متن پيام حضرت آيت‌الله خامنه‌اي ولي امر مسلمين جهان بدين شرح است:

بسم الله الرحمن الرحيم
قال الله العزيز الحكيم
انا نحن نزلنا الذكر و انا له لحافظون
ملت عزيز ايران، امت بزرگ اسلام!
اهانت جنون‌آميز و نفرت‌انگيز و مشمئزكننده به قرآن مجيد در كشور آمريكا كه در سايه امنيت پليسي آن كشور اتفاق افتاد حادثه تلخ بزرگي است كه نمي‌توان آن را تنها در حد يك حركت ابلهانه از سوي چند عنصر بي‌ارزش و مزدور به حساب آورد.
اين يك اقدام محاسبه شده از سوي مراكزي است كه از سالها پيش به اين طرف سياست اسلام هراسي و اسلام‌ستيزي را در دستور كار خود قرار داده و با صدها شيوه و هزاران ابزار تبليغاتي و عملياتي به مبارزه با اسلام و قرآن پرداختند.
اين حلقه ديگري از زنجيره ننگيني است كه با خيانت سلمان رشدي مرتد آغاز شد و با حركت كارتونيست خبيث دانماركي و دهها فيلم ضد اسلام ساخته شده در هاليوود ادامه يافت و اكنون به اين نمايش نفرت‌انگيز رسيده است.
پشت صحنه اين حركات شرارت‌بار كيست و چيست؟
مطالعه اين روند شرارت كه در اين سالها با عمليات جنايت‌بار در افغانستان و عراق و فلسطين و لبنان و پاكستان همراه بود ترديدي باقي نمي‌گذارد كه طراحي و اتاق فرمان آن در دستان سران نظام سلطه و اتاق‌ فكرهاي صهيونيستي است كه از بيشترين نفوذ در دولت آمريكا و سازمان‌هاي امنيتي و نظامي آن و نيز در دولت انگليس و برخي دولت‌هاي اروپايي برخوردار است.
اينها همان كساني‌اند كه پژوهش‌هاي حقيقت‌ياب مستقل، روز به روز بيشتر انگشت اتهام را در ماجراي حمله‌ به برج‌ها در يازده سپتامبر به سوي آنان متوجه مي‌كنند. آن ماجرا بهانه حمله به افغانستان و عراق را به رئيس جمهور جنايتكار وقت آمريكا داد و او اعلام جنگ صليبي كرد و همان شخص بنابر گزارش‌ها، ديروز اعلام كرده است كه اين جنگ صليبي با ورود كليسا به صحنه كامل شد.
هدف از اقدام نفرت‌انگيز اخير آن است كه از سويي مقابله با اسلام و مسلمين در جامعه مسيحي به سطوح همگاني مردم كشيده شود و با دخالت كليسا و كشيش رنگ مذهبي گرفته و پشتوانه‌اي از تعصبات و تعلقات ديني بيابد و از سوي ديگر ملت‌هاي مسلمان را كه از اين جسارت بزرگ به خشم آمده و جريحه‌دار مي‌شوند از مسائل و تحولات دنياي اسلام و خاورميانه غافل سازند.
اين اقدام كينه‌توزانه نه آغاز يك جريان بلكه يك مرحله از روند طولاني‌مدت اسلام‌ستيزي به سركردگي صهيونيزم و رژيم آمريكا است. اينك همه سران استكبار و ائمة‌الكفر در برابر اسلام قرار گرفته‌اند.
اسلام، دين آزادي و معنويت انسان و قرآن، كتاب رحمت و حكمت و عدالت است. وظيفه همه آزاديخواهان جهان و همه اديان ابراهيمي است كه در كنار مسلمانان با سياست پليد اسلام‌ستيزي با اين شيوه‌هاي نفرت‌بار مقابله كنند.
سران رژيم آمريكا نمي‌توانند با سخنان فريبنده و ميان‌تهي خود را از ادعا و همراهي با اين پديده زشت تبرئه كنند.
سالهاست كه مقدسات و همه حقوق و حرمت ميليون‌ها مسلمان مظلوم در افغانستان و پاكستان، عراق و لبنان و فلسطين زير پا گذاشته شده است. صدها هزار كشته، دهها هزار زن و مرد اسير و زير شكنجه، هزاران كودك و زن ربوده شده و ميليون‌ها معلول و آواره و بي‌خانمان قرباني چه چيزي شده است؟ و با همه اين مظلوميت‌ها چرا در رسانه‌هاي جهاني غرب مسلمان را مظهر خشونت و قرآن و اسلام را خطري براي بشريت وانمود مي‌كنند؟ چه كسي باور مي‌كند كه اين توطئه گسترده بدون كمك و دخالت حلقه‌هاي صهيونيستي درون دولت آمريكا ممكن و عملي است؟
برادران و خواهران مسلمان در ايران و سراسر جهان!
لازم مي‌دانم اين چند نكته را به همه متذكر گردم:
اولاً: اين حادثه و حوادث پيش از آن به روشني نشان مي‌دهد كه آنچه كه امروز آماج حمله نظام استكبار جهاني است اصل اسلام عزيز و قرآن مجيد است.
صراحت مسكتبران در دشمني با جمهوري اسلامي ناشي از صراحت ايران اسلامي در مقابله با استكبار است و تظاهر آنها به دشمن نبودن با اسلام و ديگر مسلمانان دروغي بزرگ و فريبي شيطاني است.
آنان با اسلام و هرآنكس كه به آن پايبند است و هرآنچه نشانه مسلماني است دشمن‌اند.
ثانياً: اين سلسله‌ كينه‌توزي‌ها با اسلام و مسلمين ناشي از آن است كه از چند دهه پيش تاكنون نور اسلام از هميشه تابنده‌تر و نفوذ آن در دلها در جهان اسلام و حتي غرب از هميشه بيشتر شده است ناشي از آن است كه امت اسلام از هميشه بيدارتر شده و ملت‌هاي مسلمان اراده كرده‌اند زنجيره‌هاي دو قرن استعمار و تجاوز مستكبران را پاره كنند.
حادثه اهانت به قرآن و پيامبر عظيم‌الشأن (ص) با همه تلخي در دل خود حامل بشارتي بزرگ است. خورشيد پرفروغ قرآن روزبه‌روز بلندتر و درخشنده‌تر خواهد شد.
ثالثا: همه بايد بدانيم كه حادثه اخير ربطي به كليسا و مسيحيت ندارد و حركات عروسكي چند كشيش ابله و مزدور را نبايد به پاي مسيحيان و مردان ديني آنان بنويسيم.
ما مسلمان هرگز به عمل مشابهي در مورد مقدسات اديان ديگر دست نخواهيم زد. نزاع ميان مسلمان و مسيحي در سطح عمومي خواسته دشمنان و طراحان اين نمايش ديوانه‌وار است درس قرآن به ما در نقطه مقابل آن قرار دارد.
و رابعاً: طرف مطالبه همه مسلمانان امروز دولت آمريكا و سياستمداران آن است. آنها اگر در ادعاي دخالت نداشتن خود صادقند بايد عوامل اصلي اين جنايت بزرگ و بازيگران ميداني آن را كه دل 1.5 ميليارد مسلمان را به درد آورده‌اند به گونه‌اي شايسته به مجازات برسانند.
والسلام علي عبادالله الصالحين
سيدعلي خامنه‌اي
22 شهريور 1389

مراسم قرآن سوزی، ساخت کاباره به شکل مسجد و با نام مکه، ساخت بازی رایانه ای با نام"وداع با مساجد"، راه اندازی شبکه ماهواره ای"صمد" و انتشار دوباره تصاویر موهن از پیامبر از جمله این موارد است.

همزمان با ماه سپتامبر ( که در آن حادثه 11 سپتامبر به وقوع پیوست)، موج تازه ای از اسلام ستیزی و اسلام هراسی فضای تبلیغی محافل رسانه ای و غیررسانه ای غرب را فرا گرفته و مواضع و تحرکات تبلیغی و سیاسی را به سمت اسلام ستیزی و اسلام هراسی سوق داده است.
به نظر می رسد، این محافل با هدف مقابله با اسلام و گسترش روزافزون آن، سیاست اسلام ستیزی را با حربه اسلام هراسی در سرلوحه رویکرد تبلیغی خود قرار داده اند.
افزون بر این، تحرکات اخیر مقامات و رسانه های غربی و صهیونیستی حکایت از این دارد که لابی صهیونیستی در آمریکا و اروپا سعی می کند سالروز حادثه 11 سپتامبر را به« نماد» اسلام ستیزی در غرب تبدیل کند، تا بدین ترتیب هر سال بین مسیحیان و مسلمانان تنش ایجاد شود.
در مهم ترین و تکان دهنده ترین این اقدامات، کلیسای افراطی و کوچک" گینسویل" در کالیفرنیا قصد دارد با برگزاری راهپیمایی در نهمین سالگرد حادثه 11 سپتامبر و برای بیان انزجار خود از مسلمانان در مراسمی علنی" قرآن" کتاب مقدس مسلمانان را بسوزاند.
این کلیسا تبلیغات این مراسم را در پایگاه اینترنتی خود آغاز و از مسیحیان طرفدار سوزاندن قرآن برای شرکت در این مراسم دعوت کرده است .
همچنین در اقدامی موهن و شنیع، کاباره ای با عنوان "مکه" و به شکل مسجد در شهر ساحلی موریسیا در اسپانیا ساخته شده است.
این کاباره دارای نمایی شبیه یک مسجد با گنبدی سبز است.
بازسازی این کاباره 10 سال به طول انجامیده است و قوس‌های داخلی آن به شکل مهندسی عربی است.
یک حزب سیاسی در اتریش نیز با هدف جلب آرا در آستانه انتخابات ، یک بازی یارانه ای ضد اسلامی تولید کرده است.
در این بازی رایانه ای که"وداع با مساجد" نام گذاشته شده است کاربر مناره های مساجد و موذن هایی را می بیند که باید به آنها شلیک کند و در صورتی که کاربر در مقابله با این نمادهای اسلامی موفق نباشد شهر پر از مناره و سپس عبارتی روی صفحه ظاهر می شود که در آن آمده است" اگر می خواهید شهر شما این گونه نشود به نامزدهای مورد تائید حزب راستگری آزادی ملی رای دهید".
همچنین یک شرکت یهودی وابسته به رژیم صهیونیستی در اقدامی بی سابقه و بسیار خطرناک، شبکه ای به اصطلاح اسلامی به نام" صمد" که یکی از نام های خداوند متعال است راه اندازی کرده است تا از طریق این شبکه بتواند علیه دین مبین اسلام فعالیت و تبلیغ کند.
به نظر می رسد این شبکه ماهواره ای که نام آن اسلامی است، در حالت طبیعی باید برنامه های دینی و اسلامی پخش کند، اما واقعیت این است که این شبکه با هدف بد نام کردن دین مبین اسلام و تبلیغ علیه دین اسلامی، بیشتر برنامه های خود را به پخش موزیک، برنامه های ضد اسلامی و نیز فروش محصولات غیراخلاقی اختصاص داده است.
شبکه ماهواره ای "صمد " از کشور قبرس پخش می شود و بر روی ماهواره "نیل ست " قرار دارد. دفتر مرکزی این شبکه در لبنان قرار دارد و مالک آن یک شرکت یهودی است.
دو فرد برادر لبنانی که این شبکه ماهواره ای را در لبنان اداره می کنند، خود را مالک آن معرفی کرده اند تا به اصطلاح مالک اصلی آن شناخته نشود.
در ادامه این موج گسترده اسلام ستیزی و اسلام هراسی در غرب، نویسنده دانمارکی هم که نخستین بار چندسال پیش دوازده تصویر موهن درباره پیامبر اسلا(ص) منتشر کرده بود، گفته است به زودی این تصاویر را مجددا در کتابی جدید منتشر می کند.
قرار است این کتاب به نوشته فلمینگ رز دبیر فرهنگی مجله یولاندز پوستن و با عنوان " خیانت در سکوت"، سی ام سپتامبر( هشتم مهر) در کتاب فروشی ها عرضه شود.
پنج سال پیش در چنین روزی وی با انتشار این تصاویر موهن، خشم مسلمانان جهان و تظاهرات جهانی مرگبار را علیه دانمارک برانگیخت.
افزون بر اینها دادگاهی در هلند یک گروه مسلمان را به علت انتشار کاریکاتوری علیه هولوکاست جریمه کرد.
این دادگاه اعلام کرده است این کاریکاتور که در وب سایت اتحادیه عرب های اروپایی مقیم هلند درج شده است، مضر است.
سال گذشته نیز اقدامات ضد اسلامی زیادی در اروپا صورت گرفت؛ سوئدی ها در همه پرسی برگزار شده منع ساخت مناره را تائید کردند؛ بلژیکی ها استفاده از برقع را منع کردند و فرانسوی ها نیز در آستانه چنین کاری هستند.
در ماه ژوئن نیز هلندی ها در دومین شهر بزرگ خود روتردام حزب گریت ویلدرز را که به سیاستمدار اسلام ستیز معروف است سومین فرد سیاسی این کشور کردند؛ ویلدرز خواستار منع قرآن و ممنوعیت ساخت مساجد جدید است از کسانی که روسری به سر می کنند مالیات می خواهند و در نظر دارد به مهاجرت از کشورهای مسلمان پایان دهد.

در روند واژگون سازی تاریخ جهان توسط اندیشه گران غرب فرهنگ و تمدن اسلامی بیش از همه فرهنگها و تمدنهای موجود در جهان مورد حمله قرار گرفته است اروپا و غرب (مسیحیت غربی) در شکل تمدنی خویش دشمنی تاریخی و دیر پای با مسلمانان داشته و دارد غرب مسیحی در تدوین تاریخ جهان در برابر شکوه و عظمت تمدن اسلامی سکوت کرد و هم نارواگوئی های گوناگونی را نسبت بدان آغاز کرد ما از یاد نبرده ایم که غرب مسیحی انسان خاوری و شرقی را انسانی خرد ستیز – فاسد- کودک منش و متفاوت می داند و انسان غربی (اروپائی را) خرد گرا- پاکدامن- رشد یافته و طبیعی قلمداد می کند و از اینروست که غربی ها تصور می کنند که ویژگی های پسندیده ای در سرشت خویش دارند.
آنهنگامی که آلبوکرک در قرن شانزدهم بر مالاکا در شبه جزیره مالایا (1511) چیره شد در سخنرانیش برای سربازان خود گفت که بزرگترین خدمت به خدا آن است که مسلمانان از این سرزمین بیرون افکنده شوند و آتش کیش محمدی برای همیشه از اینجا خاموش شود و یا وقتیکه پادشاه وقت اسپانیا به عوامل خود در فیلیپین وجزیره میندانائو نوشت که خانه هایی که در آن مکتب محمد تبلیغ می شود خراب کنید و به آتش بکشید، وقتی گیبون روشنگر انگلیسی که تاریخ او درباره سقوط روم(1787) پیامبر اسلام را دغل بازی پیروزمند می نامید و یا ولتر که از خدای آفتاب می خواست تا پرچم بلند محمد در جنگ عثمانی وروسیه شکست بخورد ویا هگل فیلسوف ناودار آلمانی به بورژوازی غرب مژده داد که روزگاران درازی است که اسلام از پهنه تاریخ از دیدگاه کلی رخت بربسته و در کنج عزلت به آرامش گونه خاورزمینی پناه آورده است اکنون چه انتظاری از اربابان کلیسا و کشیش های مسیحی در خدمت قدرت تمدن غربی می توان داشت که قرآن را به آتش نکشد. وقتی آنان به سرزمین های اسلامی یورش بردند و در هزاره سوم به عراق و افغانستان حمله کردند جزء این است که فرهنگ اسلامی و ارزشهای درون این جوامع را از بین ببرند. دشمنی میان غرب و مسیحیت با اسلام ،دیرپا ،تاریخی و گسترده و ژرف بوده وهست. در نگاه ادوارد سعید که معتقد بود که غرب مسیحی و خاور شناسان آنها در مجموع نمی خواستند که خاور زمین و جهان اسلام را همان گونه که واقعا بوده و هست بشناسند بلکه همیشه در پژوهش های خود مطالبی را تحویل مخاطب بدهند که به سود غرب باشد و به همین دلیل و خود به خود سرزمینهای خاوری و اسلامی مورد بحث آنان، سرزمینی غیر طبیعی و تخیلی بود. وقتی مسیحیت غربی در دوران ترویج لائیسیته در شرق بدنبال حذف نفوذ تمامی نهادها و کانون های سنتی دینی- سیاسی در حکومتهای شرقی بود که بدینسان راه را برای نفوذ کارگذاران غرب گرای غربی هموار کنند، حمله به دین اسلام و پیامبر و قران وجود داشت و پدیده جدیدی نبود در واقع در تمامی دوران استعماری مسیحیت غربی روح صلیبی بر توسعه طلبی آنها حاکم بود.آن هنگام مکشوف بود و اینک در آستانه این هزاره سوم از مستوری مجدد به مکشوفی سیر می کند این استتار در مواضع دولت های مسیحیت غربی است که ژست دموکراتیک خود را به ظاهر حفظ نمایند وگرنه آن کشیش و اوباما،آمریکا و اروپای مسیحی در این باب هم سخن اند که شرقی و جوامع مسلمان تغییر ناپذیرند. این ها بازماندگان نسل آن مسیحی غربی هستند که به نام مسیحیت و کلیسا تمام غرناطه و اندلس را به خاک و خون کشیدند، شهسواران مسیح همان تشکلی بودند که کشتی های مسلمان را حامل حجاج مکه در آب و مساجد آنان را خاک به آتش می کشیدند. مسیحیت غربی ، جنگهای صلیبی را تمام شده نمی داند. آنها هر روزدر تهاجم صلیبی جدید هستند آن گونه که در گذشته با انتشار سفرنامه های بی اعتبارشان، دعاوی عجیب و کینه توزانه ای را علیه اسلام نشر می دادند، امروزه هم با قرآن سوزی تلاش می کنند تا نگرش مردم مسیحی غرب را نسبت به شرق مسلمان به گونه ای سامان دهند که بنیاد فرهنگی و روانی لازم را برای مشروعیت دادن به عملیات وحشیانه آزمند قبلی و بعدی را فراهم سازند نگرشی که همیشه از سوی روشن فکران غربی برای اذهان عمومی( اروپا و آمریکا) تدارک می شده است. از نگاه بنده تا زمانی که اسلام ، اسلام باشد و غرب غرب بماند درگیری بنیادین میان دو تمدن، آنچنان که در گذشته جریان داشته است در آینده هم ادامه خواهد داشت. غرب مسیحی همینی است که آن کشیش آمریکایی در قرآن سوزی به نمایش گذاشت. اخلاقیات یهودی- مسیحی غرب همین است. این اخلاق با پشتوانه قدرت نظامی اقتصادی تلاش داشته و خواهد داشت که سنتهای فرهنگی اسلام را از ریخت بیاندازد.( قرآن مجید منبع الهام این ارزشهای اخلاقی- دینی است ) آنها هراس عمده از آن دارند که قدرت گرفتن مجدد اسلام به معنای کاهش نفوذ آمریکا و اروپا بر جوامع، سیاستها و اخلاقیات بومی است. مرنیسی در دو دهه گذشته به خوبی نوشت که غرب مسیحی، نظامی گرا، امپریالیست سرکوب گر ملتهای دیگر از طریق اعمال وحشت است. او غرب را منشا همه گرفتاریهای بشر می دانست. ما می دانیم که غرب تمامی توانایی های جهان اسلام را در سه قرن گذشته را از میان برد و زندگی و ستنهای مسلمانان را مورد هجوم قرار داد. این غرب همان قدرت جلوه گر است که همیشه تلاش کرده که ما را (مسلمانان) خرد کند و به گمان آنها، نمایش قرآن سوزی بخشی از این تحقیر است، اما چه کسی می تواند در برابر موج باز زایی روحیه اسلامی و نفرت از تمدن غرب مسیحی که ( یکی از برکات پیروزی انقلاب اسلامی در ایران بوده است) مقاومت کند. قرآن سوزی در آمریکا و توهین پیامبر در کاریکاتورهای اروپا نشان می دهد که تمامی غرب خود را درگیر با تمامی اسلام کرده است و نه چیز دیگر و دیری نخواهد پایید که جلوه های آن بر همگان تابیدن خواهد گرفت.
وسلام

فارس: در پي بي‌حرمتي به قرآن كريم در آمريكا و واكنش شديد كشورهاي اسلامي نسبت به اين اقدام، ارزش دلار در بازارهاي جهاني كاهش يافت.

پس از يك دوره قدرت‌نمايي دلار در برابر مهمترين ارزهاي جهان، صبح امروز روند نزولي ارزش اين ارز در بازارهاي جهاني آغاز شد.

بنابر اين گزارش ارزش دلار در برابر يورو پس از چند هفته افزايش نسبي، صبح امروز كاهش قابل توجهي داشت تا جايي كه ارزش يورو در برابر دلار در بالاترين سطح تا ساعت 13 امروز به وقت ايران به 1.2803 دلار رسيد.

اين در حالي است كه قدرت نمايي دلار در چند هفته اخير نظر بسياري از كارشناسان اقتصادي را به خود جلب كرده بود.

اكثر فعالان بازار و كارشناسان اقتصادي علت كاهش نرخ دلار در برابر يورو را هتك حرمت به قرآن كريم در آمريكا در سالروز حوادث 11 سپتامبر مي‌دانند و عنوان مي‌كنند كه اين موضوع نه تنها ارزش دلار در برابر يورو را كاهش داده است بلكه موجب كاهش ارزش دلار در برابر ارزهاي مهمتري مانند پوند انگليس نيز شده است.

در روز پاياني هفته گذشته ارزش يورو در برابر دلار 1.2703 بود كه اين رقم در ساعات ابتدايي امروز به علت شدت اعتراضات مسلمانان به 1.2828 رسيد.

اين گزارش حاكيست ارزش پوند انگليس پس از يك دوره كاهش در برابر دلار امروز سير صعودي در پيش گرفته و پيش‌بيني مي‌شود اين روند صعودي همچنان ادامه يابد.

بنابراين گزارش هم‌اكنون ارزش هر يك پوند در بازارهاي جهاني به طور ميانگين 1.54 دلار است كه نسبت به آخرين روزهاي كاري هفته گذشته افزايش قابل توجهي داشته است.

در بازار تهران نيز صبح امروز هر دلار آمريكا 1055 تومان، يورو 1357 تومان و هر پوند انگليس 1643 تومان به فروش رسيد.

دلار آمريكا در روز پاياني هفته گذشته 1059 تومان به فروش رسيده بود.

بسم الله الرحمن الرحیم

سعادتمند حقیقی کسی است که علی را در حیات او و پس از رحلتش دوست بدارد . ( پیامبر اکرم ص )

+ نوشته شده   توسط حسین تقی پور
 

موسی صدر

امام موسی صدر

شناسنامه
نام کامل	سید موسی صدر
لقب	امام موسی صدر
زادروز	۱۴ خرداد ۱۳۰۷ خورشیدی
زادگاه	قم ایران
نام همسر	پروین خلیلی
فرزندان	صدرالدين، حميد، حورا و مليحه
دین	اسلام
مذهب	شیعه
اطلاعات سیاسی
مناصب	رییس مجلس اعلای شیعیان لبنان

سید موسی صدر (زادهٔ ۱۴ خرداد ۱۳۰۷ در قم)، مرجع دینی و سیاسی شیعیان است که پس از هجرت از ایران به لبنان، مجلس اعلای شیعیان لبنان را تأسیس کرد و رهبری فکری و سیاسی شیعیان این کشور را عهده‌دار شد. او در ۹ شهریور ۱۳۵۷، طی سفری رسمی به لیبی به دعوت معمر قذافی، ناپدید شد. او در میان شیعیان به «امام موسی صدر» مشهور است.

تولد

سید موسی صدر، در روز ۱۴ خرداد سال ۱۳۰۷ هجری شمسی، در محله چهارمردان شهر قم به دنیا آمد. پدر او آیت‌الله سید صدرالدین صدر، جانشین آیت‌الله شیخ عبدالکریم حائری مؤسس حوزه علمیه قم و از مراجع بزرگ زمان خود بود و مادرش صفیه طباطبایی قمی فرزند آیت‌الله حاج آقا سید حسین طباطبایی قمی بود. او درس‌های ابتدایی را در دبستان حیات قم گذراند و پس از آن وارد دبیرستان سنایی شهر قم شد و هم‌زمان با دورهٔ دبیرستان، به تحصیل علوم اسلامی در حوزه علمیه قم مشغول شد.

حوزهٔ علمیهٔ قم

امام موسی صدر پس از اتمام سیکل اول و بخش مقدمات علوم حوزوی، در خرداد سال ۱۳۲۲ رسماً به حوزه علمیه قم وارد شد. استادان فقه و اصول او در قم سید محمد باقر سلطانی طباطبایی، سید حسین طباطبایی بروجردی، شیخ عبدالجواد جبل عاملی، آیت‌الله خمینی، حجت کوه کمره‌ای، سید محمد حجت، سید احمد خوانساری و سید محمد محقق داماد بودند و فلسفه را نزد علامه سید محمدحسین طباطبایی و سید رضا صدر فرا گرفت. از دوستان اصلی و هم بحث امام موسی صدر در قم، می‌توان سید موسی شبیری زنجانی، دکتر بهشتی، سید عبدالکریم موسوی اردبیلی و ناصر مکارم شیرازی را نام برد.

دانشگاه تهران

امام موسی صدر در کنار تحصیلات حوزوی، دروس دبیرستان خود را به اتمام رساند، و در سال ۱۳۲۹ به عنوان اولین دانشجوی روحانی در رشتهٔ «حقوق در اقتصاد» (معادل رشتهٔ اقتصاد كنونی) به دانشگاه تهران وارد و در سال ۱۳۳۲ فارغ‌التحصیل شد.

حوزهٔ علمیهٔ نجف

پس از اتمام تحصیلات در دانشگاه تهران سید موسی صدر برای ادامه تحصیلات حوزوی به نجف می‌رود و تا سال ۱۳۳۷ در آن‌جا می‌ماند. او در این سال‌ها، نزد آیات عظام سید محسن حکیم، شیخ مرتضی آل یاسین، سید عبدالهادی شیرازی و شیخ حسین حلّی فقه می‌آموزد و از درس اصول آیت‌الله العظمی سید ابوالقاسم خویی بهره می‌برد و فلسفه را نیز نزد آیت‌الله شیخ صدرا بادکوبه‌ای فرا می‌گیرد. امام موسی صدر در نجف، با آیت‌الله شهید سید محمدباقر صدر دوست و هم بحث بود. همچنین با آیه الله سیدمحمدعلی موحدابطحی رابطه صمیمانه‌ای داشت: وقتی ایه الله موحد ابطحی از آیه الله خمینی می‌پرسد در صورت پیروزی انقلاب در ایران چه کسی را رئیس حکوم می‌کنید؟ آیه الله خمینی پاسخ می‌دهد: رفیق خودت آقا موسی.

امام موسی صدر قبل از عزیمت به نجف، از سوی علامه طباطبایی مسئولیت نظارت بر نشریه «انجمن تعلیمات دینی» را بر عهده گرفت. وی هم‌زمان با تحصیل در حوزه علمیه نجف، به عضویت هیئت امناء جمعیت «منتدی النشر» در آمد، و پس از بازگشت به قم ضمن اداره یکی از مدارس ملی این شهر، مسئولیت سردبیری مجله تازه تأسیس «مکتب اسلام» را عهده دار گردید. از مهم‌ترین اقدامات امام موسی صدر در آخرین سال اقامت در شهر قم، تدوین طرحی گسترده جهت اصلاح نظام آموزشی حوزه‌های علمیه بود، که با همفکری آقایان بهشتی و مکارم شیرازی صورت گرفت.

هجرت به لبنان

امام موسی صدر در اواخر سال ۱۳۳۸ و به دنبال توصیه‌های آقایان بروجردی، حکیم و شیخ مرتضی آل یاسین، وصیت مرحوم آیت‌الله سید عبدالحسین شرف الدین رهبر متوفی شیعیان لبنان را پاسخ گفت و به عنوان جانشین وی، سرزمین مادری خود ایران را به سوی لبنان ترک كرد. اصلاح امور فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی جامعه شیعیان لبنان از یکسو، و استفاده از ظرفیتهای منحصر به فرد لبنان جهت نمایاندن چهره واقعی شیعیان به جهانیان از سوی دیگر، اهداف اصلی این سفر را تشکیل می‌داد. امام موسی صدر برای نیل به این اهداف، و با توجه به جغرافیای اجتماعی و سیاسی لبنان در منطقه و جهان، از همان بدو ورود فعالیتهای خود را در سه حوزه موازی سازماندهی نمود.

بازسازی هویت، انسجام و عزت تاریخی شیعیان لبنان

امام موسی صدر از زمستان سال ۱۳۳۸ و هم‌زمان با آغاز فعالیتهای گسترده دینی و فرهنگی خود در مناطق شیعه نشین لبنان، مطالعات عمیقی را به منظور ریشه یابی عوامل عقب ماندگی اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی شیعیان لبنان به اجرا گذارد. حاصل این مطالعات، برنامه‌های کوتاه مدت، میان مدت و درازمدتی بود که از اواسط سال ۱۳۳۹ و در راستای سیاست محرومیت زدایی، طراحی و اجرا گردید. امام موسی صدر در زمستان سال ۱۳۳۹ و پس از تجدید سازمان جمعیت خیریه «البر و الاحسان»، با تنظیم برنامه‌ای ضربتی جهت تأمین نیازهای مالی خانواده‌های بی بضاعت، ناهنجاری تکدی را به کلی از سطح شهر صور و اطراف آن برانداخت. وی در فاصله سالهای ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۸ و در چارچوب برنامه‌ای میان مدت، با طی سالانه هزارها کیلومتر در میان شهرها و روستاهای سراسر لبنان، دهها جمعیت خیریه و مؤسسات فرهنگی و آموزش حرفه‌ای را راه اندازی نمود که حاصل آن کسب اشتغال و خودکفایی اقتصادی هزاران خانواده بی بضاعت، کاهش درصد بیسوادی، رشد فرهنگ عمومی، و به اجرا در آمدن صدها پروژه کوچک و بزرگ عمرانی در مناطق محروم آن کشور بود. امام موسی صدر در تابستان سال ۱۳۴۵ و پس از اجتماعات عظیم و چند روزه شیعیان لبنان در بیعت با ایشان، رسما از حکومت وقت درخواست نمود تا همانند دیگر طوائف آن کشور، مجلسی برای سازماندهی طایفه شیعه و پیگیری مسائل آن تأسیس گردد. مجلس اعلای اسلامی شیعیان که اولین بخش از برنامه درازمدت امام صدر به شمار می‌رفت، در اول خرداد سال ۱۳۴۸ تأسیس، و خود با اکثریت آراء به ریاست آن انتخاب گردید.

فقر فرهنگي قبل از آغاز فعاليت امام موسي صدر به حدي بود که برخي از مسلمانان لبنان مراسم عقد و ازدواج و ترحيم خود را در کليسا بر پا مي‌کردند و امواتشان را در گورستان‌هاي مسيحيان دفن مي‌کردند. امام صدر با تأسیس مراکز آموزشي متعدد خاص شيعيان حرکت بنيادي را آغاز کرد. وي با تأسیس جنبش اَمل سعي در ترسيم خط و مشي مستقل الهام گرفته از آداب تشيع، ايمان و اخلاص در عمل و صدق در عقيده و گفتار، بازگشت به اصل خويشتن زدودن آثار محروميت و پيشرفت شيعيان لبنان کرد.(ساختار سیاسی اجتماعی لبنان-ص149)

امام موسی صدر از بهار سال ۱۳۴۸ تا اواسط زمستان سال ۱۳۵۲ با دولت وقت لبنان به گفتگو نشست تا آن را برای اجرای پروژه‌های زیربنایی و وظایف قانونی خود در قبال مناطق شیعه نشین و محروم آن کشور ترغیب نماید. در پی امتناع دولت لبنان از پذیرش این مطالبات و نیز اتمام حجت با آن، جنبش محرومان لبنان در اوایل سال ۱۳۵۳ به رهبری امام موسی صدر شکل گرفت و راهپیماییهای مردمی عظیمی در شهرهای بعلبک، صور و صیدا علیه دولت به وقوع پیوستند. اوجگیری بحران خاورمیانه، صف آرایی احزاب افراطی مسیحی در برابر مقاومت فلسطینی، و به لبنان کشیده شدن برخی اختلافات جهان عرب، امام موسی صدر را بر آن داشت تا برای حفظ ثبات کشور و ممانعت از سرکوبی فلسطینیها، توده‌های مردم را موقتاً از عرصه رویارویی با دولت کنار کشاند، و پیگیری مطالبات شیعیان را تا آمدن رئیس جمهور بعد به تاخیر اندازد. امام موسی صدر در سال ۱۳۵۴ علی رغم کارشکنیها، مجدداً با اکثریت آراء به ریاست مجلس اعلای اسلامی شیعیان برگزیده شد. با آغاز جنگ داخلی لبنان در فروردین سال ۱۳۵۴، تمامی تلاشهای امام موسی صدر مصروف پایان دادن به این بحران گردید. وی در خرداد آن سال در مسجد عاملیه بیروت به اعتصاب نشست، و به پشتوانه مشروعیت مردمی و مقبولیت وسیع وشخصیت کاریزماتیک خود در میان تمامی مذاهب، آرامش را به تابستان لبنان بازگردانید. با شعله ور شدن مجدد آتش جنگ، امام صدر در اردیبهشت ۱۳۵۵ حافظ اسد را وادار نمود تا با اعزام نیروهای سوری به لبنان، موازنه قوا و آرامش را به این کشور بازگرداند. حل اختلافات مصر با سوریه و متعاقب آن برپایی کنفرانس ریاض در مهر ۱۳۵۵، آب سردی بود که امام موسی صدر بر آتش جنگ داخلی لبنان فرو ریخت. این ارامش تا زمانیکه امام صدر در لبنان حضور داشت، ادامه پیدا کرد.

پرچمداری حرکت گفتگوی ادیان و تقریب مذاهب در لبنان

هدف استراتژیک امام موسی صدر آن بود تا طایفه شیعه لبنان را همسان دیگر طوائف، و نه مقدم بر آنان، در تمامی عرصه‌های حیات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی آن کشور مشارکت دهد. وی از اولین روزهای ورود به لبنان در زمستان سال ۱۳۳۸، با طرح شعار «گفتگو، تفاهم و همزیستی»، پایه‌های روابط دوستانه و همکاری صمیمانه‌ای را با مطران یوسف الخوری، مطران جرج حداد، شیخ محی الدین حسن و دیگر رهبران دینی مسیحی و اهل سنت آن کشور بنا نهاد. در طول حضور دو دهه امام صدر در لبنان، هیچ مراسم سرور یا اندوهی از شیعیان نبود که امام صدر در آن شرکت جوید، و تنی چند از فرهیختگان مسیحی و اهل سنت در معیت وی نباشند. حمایت امام صدر از بستنی فروشی مسیحی در اوایل تابستان سال ۱۳۴۱ در شهر صور، که به فتوای صریح وی مبنی بر طهارت اهل کتاب منجر گردید، توجه تمامی محافل مسیحی لبنان را به سمت خود جلب نمود. در اواخر تابستان ۱۳۴۱ مطران گریگوار حداد به شهر صور آمد، و از امام صدر برای عضویت در هیئت امناء «جنبش حرکت اجتماعی» دعوت نمود. از اواخر سال ۱۳۴۱ حضور گسترده امام موسی صدر در کلیساها، دیرها و مجامع دینی و فرهنگی مسیحیان آغاز گردید. سخنرانیهای تاریخی امام صدر در دیرالمخلص واقع در جنوب، وکلیسای مارمارون در شمال لبنان طی سالهای ۱۳۴۱ و ۱۳۴۲، تأثیرات معنوی عمیقی بر مسیحیان آن کشور بر جای نهاد.

امام صدر در تابستان سال ۱۳۴۲ و طی سفری دو ماهه به کشورهای شمال آفریقا، طرحی نو جهت همفکری مراکز اسلامی مصر، الجزایر و مغرب با حوزه‌های علمیه شیعه لبنان در انداخت. وی در بهار سال ۱۳۴۴، اولین دور سلسله گفتگوهای اسلام و مسیحیت را با حضور بزرگان این دو دین، در مؤسسه فرهنگی «الندوه اللبنانیه» به راه انداخت. وی پس از جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل در سال ۱۳۴۶ به دیدار پاپ شتافت، و نشستی که ابتدائا نیم ساعت پیش بینی شده بود، به تقاضای پاپ بیش از دو ساعت به درازا کشید. امام موسی صدر از سال ۱۳۴۷ به عضویت مرکز اسلام‌شناسی استراسبورگ در آمد، و از رهگذر همفکری و ارائه سمینارهای متعددی در آن، انتشار آثاری ارزشمند چون «مغز متفکر جهان شیعه» را زمینه سازی نمود. امام موسی صدر در بهار سال ۱۳۴۸ و بلافاصله پس از افتتاح مجلس اعلای اسلامی شیعیان، از شیخ حسن خالد مفتی اهل سنت لبنان دعوت نمود، تا با همفکری یکدیگر برای توحید شعائر، اعیاد و فعالیتهای اجتماعی طوائف اسلامی، تدبیری بیندیشند. وی در همین خصوص طرح مدونی را به اجلاس سال ۱۳۴۹ «مجمع بحوث اسلامی» در قاهره ارائه نمود، و متعاقب آن به عضویت دائم این مجمع درآمد.

امام موسی صدر در سال ۱۳۴۹ رهبران مذهبی مسلمانان و مسیحیان جنوب لبنان را در چارچوب «کمیته دفاع از جنوب» گرد هم آورد، تا برای مقاومت در برابر تجاوزات اسرائیل چاره اندیشی نمایند. وی در زمستان سال ۱۳۵۳ و در اقدامی بی سابقه، خطبه‌های عید موعظه روزه را در حضور شخصیتهای بلندپایه مسیحی لبنان در کلیسای کبوشیین بیروت ایراد نمود، و اگر آتش جنگ داخلی شعله ور نمی‌شد، در پی آن بود تا کاردینال مارونی لبنان را برای ایراد خطبه‌های یکی از نمازهای جمعه شهر بیروت دعوت نماید. امام موسی صدر در زمستان سال ۱۳۵۵ و در جمع سردبیران جرائد بیروت، با پیش بینی صریح حذف فاصله‌ها و روند جهانی شدن در اواخر قرن بیستم، قرن بیست و یکم را قرن همزیستی پیروان ادیان، مذاهب، فرهنگها و تمدنهای گوناگون نامید، و بر رسالت تاریخی لبنان جهت ارائه الگویی موفق در این زمینه پای فشرد. امام موسی صدر در اواسط سال ۱۳۵۷ موفق گردید رهبران مسلمان و مسیحی لبنان را جهت برپایی یک جبهه فراگیر ملی متقاعد نماید، و در این مسیر تا آنجا پیش رفت که حتی موعد تأسیس و اولین گردهمایی آنان را برای پس از بازگشت خود از سفر لیبی مشخص نمود.

تأسیس جامعه مقاوم و مقاومت لبنانی در برابر تجاوزات اسرائیل

امام موسی صدر از سال ۱۳۴۳ و یک سال پیش از تأسیس جنبش فلسطینی فتح، در پی اندیشه تبدیل جامعه مصرفی لبنان به جامعه‌ای مقاوم در برابر تجاوزات آینده اسرائیل برآمد. وی در بهار سال ۱۳۴۴ گروهی از جوانان شیعه را به مصر اعزام نمود، تا در دوره‌ای شش ماهه فنون نظامی را فرا گیرند. با بازگشت این جوانان که اولین کادرهای مقاومت لبنان بودند، عملیات ایذایی مشترک رزمندگان فلسطینی لبنانی در شمال اسرائیل آغاز گردید. بخش اعظم نیروهای رزمنده از جوانان شیعه لبنان، و فرماندهی عملیات بر عهده رزمندگان فلسطینی بود. این نوع عملیات مشترک تا اوایل سال ۱۹۷۲ ادامه یافت.

در مهر ۱۳۴۸ مؤسسه صنعتی جبل عامل یا کارگاه کادر سازی امام صدر رسماً آغاز به کار نمود. در پی بمباران شدید جنوب لبنان توسط رژیم اسرائیل در سال ۱۳۴۹ و عدم واکنش مناسب دولت وقت، اعتصابی بی سابقه به دعوت امام موسی صدر لبنان را فرا گرفت، به گونه‌ای که دولت وقت را بر آن داشت برای بازسازی مناطق جنگی و برپایی پناهگاههای مناسب در آن، مجالس جنوب را تأسیس نماید. از اوایل سال ۱۳۴۱ عملیات جوانان شیعه در داخل اسرائیل شکلی مستقل به خود گرفت، هر چند تا سالها پس از آن نیز به صلاحدید امام صدر، افتخار آن به نام «نیروهای مخصوص جنبش فلسطینی فتح» ثبت می‌گشت. در شهریور سال ۱۳۵۱ و کمتر از ۲۴ ساعت پس ازاشغال ۴۸ ساعته دو روستای «قانای جلی» و «جویا» به دست سربازان اسرائیلی، نشست فوق العاده مجلس اعلای اسلامی شیعیان با حضور تمامی اعضاء در روستای جویا برگذار گردید، و از همان روز اولین بذرهای «مقاومت لبنانی» توسط امام موسی صدر پاشیده شد. یک ماه پس از این حادثه و به هنگام حمله نیرهای اسرائیلی به روستای «فاووق» در جنوب لبنان، اولین عملیات غیر رسمی مقاومت لبنان به اجرا در آمد، که حاصل آن چند کشته و مجروح اسرائیلی بود. از پاییز سال ۱۳۵۱ آموزش نظامی جوانان شیعه شتاب بیشتری گرفت. اولین شهید مقاومت لبنان «فلاح شرف الدین» مؤذن چهارده ساله مؤسسه صنعتی جبل عامل بود که در زمستان ۱۳۵۲ و پس از کشتن چند تن از سربازان اسرائیلی، در روستای مرزی «بنت جبیل» کشته شد. در خرداد سال ۱۳۵۴ و به دنبال وقوع انفجاری در اردوگاه نظامی عین البنیه در کوههای بقاع، که به شهادت ۲۷ تن از جوانان شیعه انجامید، امام موسی صدر رسما ولادت «گروههای مقاومت لبنان» را اعلان نمود. با پایان یافتن جنگ داخلی لبنان و انتقال دامنه ناآرامیها به جنوب، واحدهای مقاومت لبنان رسما در نقاط استراتژیک مناطق مرزی مستقر شدند. اولین عملیات بزرگ مقاومت لبنان علیه تجاوزات اسرائیل در اواخر سال ۱۳۵۵ صورت گرفت که پس از چند روز درگیری، به آزادسازی شهرکهای «طیبه» و «بنت جبیل» منجر گردید. امام موسی صدر اولین شخصیتی بود که در زمستان سال ۱۳۵۶، طرح سازشکارانه توطین پناهندگان فلسطینی در جنوب لبنان را افشا، و با مواضع شجاعانه خود از تحقق آن جلوگیری نمود. در حمله گسترده سال ۱۳۵۷ اسرائیل به جنوب لبنان و به رغم عقب نشینی احزاب چپ و گروههای فلسطینی، جوانان مقاومت لبنان و دانش آموزان مؤسسه صنعتی جبل عامل در منطقه اشغالی باقی ماندند، و به رغم امکانات اندک تا به آخر علیه اشغالگران ایستادگی کردند.

امام موسی صدر اگرچه لبنان را محل اصلی فعالیتهای خود قرار داده بود، اما هیچگاه از دیگر مسائل جهان اسلام غافل نبود. انقلاب اسلامی ایران، امنیت حوزه‌های علمیه، اتحادی عربی-اسلامی جهت مبارزه با اسرائیل و گسترش تشیع در آفریقای سیاه، مهم‌ترین دغدغه‌های خارج از لبنان وی را تشکیل می‌دادند.

در پی دستگیری آیت‌الله خمینی و در اوایل تابستان ۱۳۴۲، امام موسی صدر راهی اروپا و شمال آفریقا گردید تا از طریق واتیکان و الازهر، شاه را برای آزادسازی وی تحت فشار قرار دهد. با آزاد گشتن وی در پایان این سفر، آیت‌الله خویی تصریح نمود که این آزادی بیش از هر چیز مرهون سفر آقای صدر بوده‌است. در پی تبعید خمینی به ترکیه در پاییز سال ۱۳۴۳، امام موسی صدر اقدامات مشابهی را به انجام رساند، تا ضمن تأمین امنیت وی، ترتیبات انتقال او به عتبات عالیات را فراهم سازد. در نیمه دوم دهه چهل و پس از آماده شدن اولین کادرهای نظامی مقاومت لبنان، دهها تن از جوانان مبارز ایرانی به لبنان آمدند و زیر نظر آنان فنون نظامی را فرا گرفتند.

در اواخر دهه چهل و مقارن با تأسیس مجلس اعلای اسلامی شیعیان، امام خمینی در پاسخ برخی فضلای ایرانی مقیم نجف، امام صدر را امید خود برای اداره حکومت پس از شاه نامید. در زمستان ۱۳۵۰ و بر اساس تقاضای مراجع وقت، امام موسی صدر درباره برخی زندانیان سیاسی با شاه گفتگو نمود، که بعضی از آنان از جمله هاشمی رفسنجانی، اندکی بعد از زندان آزاد گردیدند. با به قدرت رسیدن حافظ اسد در سال ۱۳۵۰ و آغاز همکاریهای تنگاتنگ وی با امام صدر، سوریه به امن‌ترین کشور خاورمیانه برای مبارزین ایرانی بدل گردید. امام موسی صدر در تابستان ۱۳۵۶ در اقدامی شجاعانه، و با اقامه نماز، تدفین و برپایی مراسم چهلمین روز شهادت دکتر شریعتی در بیروت، از سست شدن پیوند جوانان تحصیلکرده با روحانیت، جلوگیری به عمل آورد.

به دنبال درگذشت مصطفی خمینی در پاییز سال ۱۳۵۶، وی پسر عموی خود آیت‌الله سید محمد باقر صدر را بر آن داشت تا بیش از پیش به حمایت از خمینی برخیزد. امام موسی صدر در بهار سال ۱۳۵۷ لوسین ژرژ نماینده روزنامه لوموند در بیروت را به نجف فرستاد تا با انجام اولین مصاحبه بین المللی با امام خمینی، افکار عمومی جهانیان را با انقلاب اسلامی ایران آشنا سازد. امام موسی صدر در دیدارهای مکرر سال ۱۳۵۷ خود با رهبران سوریه، عربستان سعودی و برخی دیگر از کشورهای جهان عرب، اهمیت انقلاب اسلامی ایران، پیروزی قریب الوقوع آن، و ضرورت همپیمانی آنان با این انقلاب را به آنها گوشزد نمود. وی در شهریور ۱۳۵۷ و یک هفته پیش از ربودن شدن خود، با انتشارمقاله «ندای پیامبران» در روزنامه لوموند، امام خمینی را به عنوان تنها رهبر انقلاب اسلامی ایران معرفی نمود. بزرگ‌ترین خدمت امام موسی صدر به انقلاب اسلامی ایران آن بود که در سالهای ۱۳۵۶ تا ۱۳۵۷ و پس از قریب دو دهه ترویج ارزشهای اسلام راستین در لبنان، عموم مردم، خصوصا شیعیان و بالاخص کادرهای مقاومت آن کشور را با این انقلاب آشنا و مرتبط نمود.

تأثيرگذاري شيعيان در عرصه سياسي اجتماعی لبنان مسأله‌اي نبود که به سرعت حادث شده باشد. شيعيان قريب چهل سال در پي جايگاه به فراموشي سپرده شده خود در سياست و جامعه لبنان بوده‌اند. در واقع به مانند غالب رویدادهای سياسي و تاريخي، روند ورود شيعيان به سياست لبنان حکايتي پيچيده دارد که مراحل مختلفي را پشت سر گذاشته است. نکته مهم اين است که قدرت سياسي حال حاضر شيعيان لبنان که به عنوان جامعه‌اي آگاه و داراي اعتماد به نفس بارها در مقابل مشکلات متحد ايستادگي کرده و مزد اين همبستگی را گرفته‌اند، تنها طي چند دهه صورت پذيرفته است.عزت حال حاضر در قياس با وضعيت پيش از آن، سواي از همراهي آحاد جامعه شيعه و عوامل ديگر، بدون شک مديون مجاهدت‌هاي امام موسي صدر است.(ساختار سیاسی اجتماعی لبنان - ص 240)

سرنوشت

امام موسی صدر در ۳ شهریور سال ۱۳۵۷ و در آخرین مرحله از سفر دوره‌ای خود به کشورهای عربی، بنا بر دعوت رسمی معمر قذافی وارد لیبی شد و در روز ۹ شهریور ربوده گردید. دستگاههای قضایی دولتهای لبنان و ایتالیا، و همچنین تحقیقات انجام شده از سوی واتیکان، ادعای رژیم لیبی مبنی بر خروج امام از آن کشور و ورود ایشان به رم را رسما تکذیب نمودند. مجموعه اطلاعات آشکار و پنهانی که طی دو دهه پیش بدست آمده، تماما گواه آنند که امام موسی صدر هرگز خاک لیبی را ترک نگفته‌است.

در این میان قرائن متعددی حکایت از آن دارند که امام موسی صدر همچنان زنده بوده و چون برخی دیگر از علمای اسلامی، شرایط زندان حبس ابد را می‌گذراند. در خبری که در ۱۳ اردیبهشت ۱۳۸۰ توسط سایت «جبهه نجات ملی لیبی» بر روی شبکه جهانی اینترنت منعکس گردید، مدعی آن است که امام موسی صدر در اواخر سال ۱۳۷۶ توسط برخی زندانبانان زندان ابوسلیم شهر طرابلس مشاهده گردید و اندکی پیش از ماه رمضان گذشته به مکانی دیگر انتقال یافته‌است. آخرین خبر اینکه تازگی یک منبع دیپلماتیک لیبیایی که از نظام معمر قذافی رهبر لیبی جدا شده است ، به " الجزایر تایمز " گفت سید موسی صدر رهبر جنبش محرومان لبنان ، هنوز درقید حیات است و زیرنظر دستگاه های امنیتی لیبی و درمکانی بسیار ویژه نگاهداری می شود.

عوامل و زمینه‌های سفر امام موسی صدر به لیبی

افزایش رنج ومحنت مردم لبنان وشدت گرفتن تجاوزات صهیونیست ها واشغال جنوب عملاَ مانع اعمال حاکمیت دولت لبنان بر این منطقه شده بود. چون اسرائیل از اجرای قطعنامه ۴۲۵ شورای امنیت وعقب نشینی از مناطق مرزی سرباز زده بود، امام موسی صدر وظیفه خود می‌دانست که اوضاع بحرانی لبنان وعمق خطرهای تهدید کننده جنوب لبنان را به اطلاع رهبران کشورهای عربی برساند. رهبرانی که در رسیدگی به این وضع اسف بار تأثیر مستقیم داشتند.

در همین راستا، امام به سوریه، اردن، عربستان سعودی والجزایر سفر کرد واین کشورها را به برگزاری نشست محدود سران فراخواند، با امید این که مصیبت های مردم لبنان، پایان یابد و جنوب آن آزاد شود. همین مطلب را وی در گفت وگو با روزنامه اخبار خلیج چاپ بحرین اظهار داشت که خلاصه آن را روزنامه النهار مورخ ۲۴/۷/۱۹۷۸ منتشر کرد. وی در الجزائر با رئیس جمهور وهواری بومدین ومحمد صلاح یحیاوی و دیگر مسؤولان جبهه ملی آزادی بخش الجزائر گفت وگو کرد. در یکی از این نشست ها به وی توصیه شد که از کشور لیبی که در روند اوضاع نظامی وسیاسی لبنان اثر گذار است، دیدار کند وسفر دوره‌ای خود را تکمیل کند. وی در آن نشست اظهار داشت که تنها دیدارش از لیبی در سال ۱۹۷۵ برای شرکت در کنگره‌ای اسلامی بوده واو به دعوت لیبی برای دیدار وی از لیبی وگفت وگو با رهبران آن پاسخ موافق خواهد داد.

در تاریخ ۲۸/۷/۱۹۷۸ امام صدر در دفتر خود پذیرای کاردار سفارت لیبی در لبنان شد و او دعوت کنگره عمومی خلق لیبی را برای دیدار از لیبی و گفت گو با دبیر کل کنگره سرهنگ معمر قذافی ابلاغ کرد وخواهش کرد که این سفر در ۱۹یا ۲۱ اوت ۱۹۷۸ انجام شود. امام این دعوت را پذیرفت ودر مورد تعیین زمان سفر با تأمل برخورد کرد.

در تاریخ ۲۰/۸/۱۹۷۸ ایشان به کاردار لیبی اطلاع داد که مایل است سفر در تاریخ ۲۵/۸/۱۹۷۸ انجام شود و اینکه ناگزیر به ترک لیبی پیش از ۱/۹/۱۹۷۸ است تا بتواند به همسر بیمارش که در حال درمان در فرانسه است رسیدگی کند ونیز باید برای پاره ای کارهای ضروری به لبنان باز گردد. همچنین نام اعضای هیئت همراه خود را به کاردار لیبی اعلام کرد.

سفارت لیبی در لبنان بلیت سفر امام وهمراهانش شیخ محمد یعقوب وعباس بدرالدین را به او تقدیم و به موجب نامه‌ای به خطوط هوایی الشرق الاوسط به شماره ۴/۳/۴۳۰ در تاریخ ۲۴/۸/۱۹۷۸چند صندلی در جایگاه ویژه هواپیما برای ایشان رزرو کرد.

روز جمعه امام موسی صدر همراه شیخ محمد یعقوب ویکی از اصحاب مطبوعات یعنی استاد عباس بدرالدین (مدیر خبرگزاری لبنان) به لیبی سفر کرد. در میان بدرقه کنندگان ایشان در فرودگاه بیروت کاردار لیبی محمود بن کوره حضور داشت. در فرودگاه طرابلس غرب رئیس دفتر ارتباطات خارجی کنگره عمومی خلق احمد شحاتی از ایشان استقبال کرد. امام وهمراهانش در هتل الشاطی، در طرابلس غرب به عنوان میهمان رسمی دولت لیبی اقامت گزیدند.

خاندان صدر

خاندان صدر از بزرگترین خانواده های شیعی در در دو سده اخیرند که در ایران عراق و لبنان، ز

توزیع CD  ضد شيعي در عربستان

منابع آگاه از شهرهای شیعه نشین عربستان سعودی اعلام کردند نیروهای وهابی امر به معروف و نهی از منکر این کشور شب گذشته با هدف منحرف کردن و تشویش اذهان شیعیان عربستانی، به توزیع CD های ضدشیعی در شهرهای مختلف شیعه نشین به ویژه القطیف اقدام ورزیدند. به گزارش شیعه آنلاین، این منابع آگاه در ادامه افزودند: روی این CD های ضدشیعی نوشته شده "هدایت شدیم" و گویا به سخنرانی افرادی که ادعا می کنند در گذشته شیعه بوده و اکنون سنی مذهب شده‌اند، مربوط می‌شود. نکته قابل توجه اینجاست که عملیات توزیع این CD ها در حالی صورت گرفته که خودروهای وابسته به نیروهای امنیتی سعودی، به صورت شبانه روز در شهرهای شیعه نشین رفت و آمد می‌کنند و هرگونه حرکتی را زیر نظر دارند و این مسأله نشان از رضایت مقامات امنیتی عربستان از توزیع این CD ها در شهرهای شیعه نشین دارد. این اولین رفتار ضدشیعی نیروهای امر به معروف و نهی از منکر نیست بلکه آنان حدود دو هفته پیش نیز توزیع گسترده و رایگان کتب ضدشیعی در اطراف مسجدالنبی(ص) را انجام دادند. کتابی که توسط این نیروهای توزیع می‌شد "پرسش‌هایی جوانان شیعه را به راه راست هدایت کرد" نام داشت. این نیروهای افراطی گویا تمایل دارند به اختلاف افکنی میان شیعه و سنی ادامه دهند و بدون شک آنان با این کار خود مانع از آرام شدن اوضاع در عربستان سعودی می‌شود. این کتاب ضدشیعی توسط "سلیمان صالح خراشی" از چهره‌های سرشناس وهابیت در سال 2007 میلادی نگاشته شده و بر پشت کتاب نوشته اند: "منتشر کردن مطالب این کتاب در هر جایی از نقطه کره زمین بدون کم کردن و یا زیاد کردن مطلب جدیدی بلا مانع است". شایان ذکر است توزیع این کتب و CD های ضدشیعی موجب خشم شدید شیعیان عربستان سعودی شده و بدون شک در صورت ادامه چنین کاری از سوی نیروهای افراطی وهابیت، انتفاضه شیعیان این کشور مجددا آغاز خواهد شد. توزیع این کتاب اولین بار حدود دو سال پیش در مدینه منوره و برخی شهرهای شعیه نشین آغاز شد اما به هیچ وجه استقبالی از آن نشد اما اکنون نیروهای افراطی وهابیت از درگیری‌ها و حوادث اخیر مدینه منوره سوء استفاده کرده و توزیع این کتاب را مجددا آغاز کرده اند.

درخواست شيخ سعودي از اسرائيل براي بمباران ايران!
يكي از شيوخ عربستان سعودي در گفت‌وگو با يك هفته‌نامه آلماني بر لزوم حمله نظامي رژيم صهيونيستي عليه ايران تاكيد كرد. به گزارش فارس به نقل از «اشپيگل»، شيخ محسن العواجي گفت كه اگر هيچ كشور ديگري اقدام به بمباران ايران نكند، اسرائيل بايد به چنين اقدامي مبادرت ورزد. وي همكار شيخ «يوسف القرضاوي» در اتحاديه جهاني علماي مسلمين و مؤسسه بين‌المللي قدس است و از علماي فعال جنبش موسوم به «بيداري» نيز به شمار مي‌رود. بر اساس اين گزارش، اين شيخ عرب كه سخنان وي هم‌راستا با اظهارات «آويگدور ليبرمن» وزير خارجه افراطي اسرائيل ارزيابي مي‌شود، گفت: مسأله هسته‌اي اسرائيل موضوعي داخلي است و با رويكرد موجوديت ملي آن مرتبط است اما برنامه هسته‌اي ايران موضوعي جهاني است. اين موضع گيري العواجي در حالي بيان مي‌شود كه وي تا پيش از اين به عنوان يكي از فعالان سياسي معتدل در عربستان سعودي شناخته مي‌شد و حتي چند سال پيش با سيد حسن نصرالله، دبيركل حزب الله لبنان نيز ديدار كرده و با او عكس يادگاري انداخته بود. پيش از اين نيز «يوسف العيبه» سفير امارات متحده عربي در آمريكا گفته بود: حمله نظامي عليه ايران به يك فاجعه منجر خواهد شد اما ايران هسته‌اي فاجعه‌اي بزرگتر است. وي از ايران هسته‌اي به عنوان تهديدي براي موجوديت امارات نام برده بود.

مقدمه
 يکي از مهمترين دلايل موفقيت يهوديان در تسلط فعلي شان بر شريانهاي اقتصادي، فرهنگي و سياسي دنيا، پنهان کاري آنها است. يعني يهودياني وجود دارند که خود را مسيحي، مسلمان، ملحد و... نشان مي دهند و تبار يهودي خود را آشکار نمي کنند اما در باطن يهودي اند و يا تبار يهودي دارند و به اين تبار وفادارند. در جهان مسيحيت به اين دسته از يهوديان، مارانو مي گويند که کريستف کلمب يک نمونه از آنها است. در ترکيه «دونمه» ها هستند که کمال آتاتورک، بنيانگذار ترکيه لائيک نمونه اي از آنها است. در ايران هم نمونه هايي چون «آنوسي هاي مشهد» و يا اسلام ستيزاني همچون «شجاع الدين شفا»(1) قابل ذکر هستند. يهوديان اين ميراث را به فرزندان فرقه اي خود، يعني بهائيان نيز منتقل کرده اند. البته اين پنهان کاري درجات خفيف تري هم دارد که نمونه اي از آن را در فهرستي که از يهوديان با اسامي اسلامي ارائه کردم ديديم. يهوديان اين فهرست، هيچ کدام مسلمان نما نبودند و اکثراً يهودياني شناخته شده هستند، اما اسامي اسلامي داشتند. به بيان ديگر اين يهوديان در طول زندگي خود، هر چند در محله خود به يهوديت شناخته مي شدند اما در محيط کار و يا تحصيل و يا هر محيط جديد ديگري، مي توانستند در صورت صلاحديد از هويت يهودي خويش چيزي نگويند و با پوشش نام اسلامي شان، هيچ شک و شبهه اي را برنيانگيزند.(2)

قرآن کريم نيز به نمونه اي از پنهان کاري و تغيير کيش دورغين يهوديان اشاره کرده است  (3). قرآن کريم نقل مي کند سران يهود مدينه به دسته اي ازپيروانشان مأموريت دادند که به صورت ظاهري به اسلام بگروند و خود را در ابتدا مومنيني معتقد نشان دهند اما پس از مدتي از اسلام خارج شوند تا روحيه مسلمانان خراب شود و در ايمانشان نسبت به اسلام تزلزل ايجاد شود.

 يهوديت آل سعود

«آل سعود» يا «آل يهود»
نويسنده اين کتاب که تلاش داشته هيچ بخشي از جوانب و اقدامات «آل سعود» را از قلم نيندازد، در ادامه به جنايت و قتل‌عام‌هاي اين خاندان عليه قبايل عربستاني مي‌پردازد و براي اثبات گفته خود از برخي تصاوير و عکس‌هاي تاريخي که گوياي واقعيت امر بوده، استفاده مي‌کند بررسي تاريخ آل‌سعود از برخي ارتباطات پنهاني سران اين خاندان قدرتمند با يهوديان حكايت دارد. کتاب «تاريخ آل‌سعود» در دهه‌هاي هفتاد ميلادي قرن گذشته توسط «ناصر السعيد»، نويسنده سرشناس عربستاني به نوشته تحرير درآمد. وي به رغم اقامت خارج از عربستان سعودي، اما پس از چاپ و منتشر کردن اين کتاب، با حمايت مالي مستقيم خاندان سلطنتي آل سعود، به دست مزدوران آل سعود ترور شد و جان باخت. ناصر السعيد در کتاب هزار و چهل صفحه‌اي خود، به بررسي جوانب گوناگون تک تک اعضاي خاندان آل سعود از نظر فساد و انحرافات اخلاقي پرداخته و در کنار آن نيز با تحقيق و پژوهش کامل، تلاش کرده يهودي بودن اين خاندان را اثبات كند.                          ناگفته نماند زمان تأليف اين کتاب به دليل هم عصر بودن با دوران پادشاهي «ملک فهد بن عبدالعزيز»، نويسنده تلاش کرده بيشتر به آشكار کردن رسوايي‌هاي اخلاقي اين پادشاه عربستاني بپردازد. ناصر السعيد، سي صفحه نخست کتاب خود را به بررسي شجره‌نامه خاندان «آل سعود» اختصاص داده و در پايان اثبات مي کند که اصل اين خاندان به يهوديان سرزمين حجاز و مدينه بازمي‌گردد. السعيد در ادامه کتاب خود چگونگي حمايت يهوديان از جنبش «محمد بن عبدالوهاب» را که به تأسيس «انديشه وهابيت» منجر شد، شرح مي دهد. وي سپس مراحل قرار گرفتن رهبري ديني در دست محمد بن عبدالوهاب و در کنار آن، واگذاري رهبري سياسي عربستان سعودي به خاندان «آل سعود» که توسط يهوديان طراحي و به اجرا درآمد را توضيح مي دهد. نويسنده اين کتاب که تلاش داشته هيچ بخشي از جوانب و اقدامات «آل سعود» را از قلم نيندازد، در ادامه به جنايت و قتل‌عام‌هاي اين خاندان عليه قبايل عربستاني مي‌پردازد و براي اثبات گفته خود از برخي تصاوير و عکس‌هاي تاريخي که گوياي واقعيت امر بوده، استفاده مي‌کند. در ادامه اين کتاب کمي نيز به ارتباط تنگاتنگ و عميق خاندان سلطنتي عربستان سعودي با انگليس‌ها در قرن گذشته ميلادي پرداخته شده است. ناصر السعيد در کتاب خود همچنين به ارتباط نزديک، اما محرمانه ميان خاندان «آل سعود» با «بن گوريون» بنيانگذار رژيم اسرائيل پيش و پس از راه‌اندازي اين رژيم اشاره کرده و بيان مي‌کند: بن گوريون براي تأسيس رژيم مورد نظر خود، مورد حمايت مستقيم «آل سعود» قرار گرفت.                                      تصويري که روي جلد کتاب «تاريخ آل سعود» ديده مي‌شود، عکس ملک فهد بن عبدالعزيز آل سعود، پادشاه سابق عربستان در جواني را نشان مي‌دهد که در کنار وي، يک زن روسپي قرار گرفته و ملک فهد با قرار دادن دست خود در برابر صورت، تلاش دارد تا چهره‌اش در تصوير مشخص نشود. نويسنده بر بالاي عکس نيز با هدف طعنه زدن به خاندان «آل سعود»، آيه 204 تا 207 سوره مبارکه بقره را با مضمون زير نوشته است: از مردم کساني در اين دنيا هستند که سخنشان مورد پسند تو قرار مي‌گيرد، اما خداوند بر آنچه در قلبشان است، شهادت مي‌هد؛ اينها بدترين دشمنان هستند و چون از نزد تو دور شوند، کارشان فساد و فتنه است و مي‌کوشند تا حاصل خلق را به باد فنا دهند و نسل بشر را قطع کنند و خداوند فساد مفسدان را دوست ندارد و اگر به آنان گفته شود تقوا پيشه کنيد، غرور و خودپسندي آنان را به بدکاري برمي انگيزد تا نصيحت نشنوند، جهنم آنان را کفايت کند که بسيار آرامگاه بدي است.

حاشيه‌هاي فارس از راهپيمايي روز قدس؛

واكنش مردم به حضور موسوي، كروبي و خاتمي و بطري‌هاي آب آشاميدني

خبرگزاري فارس: مردم در راهپيمايي روز قدس در تهران با شعار "مرگ بر منافق " از خاتمي، موسوي و كروبي استقبال كرده و آنان را از صفوف به هم فشرده خود بيرون كردند.

به گزارش خبرنگار سياسي خبرگزاري فارس، راهپيمايي روز قدس با حضور گسترده مردم نوع‌دوست كشورمان برگزار شد.

* ميرحسين موسوي يكي از كانديداهاي ناكام دهمين دوره انتخابات رياست جمهوري در حالي كه قصد حركت در خيابان انقلاب به سمت چهارراه وليعصر را داشت؛ با ممانت مردم و جمع كثيري از راهپيمايان روز قدس در تهران روبرو شد.
راهپيمايان هنگام ديدن خودروي حامل موسوي با سر دادن «شعارهاي مرگ بر منافق» و «مرگ بر ضد ولايت فقيه» و شعار مرگ بر ... اعتراض خود را نسبت به عملكرد وي در حوادث اخير پس از انتخابات نشان داده و مانع از حضور وي در صفوف بهم فشرده خود شدند.

* محمد خاتمي نيز كه قصد داشت در حوالي دانشگاه تهران با پائين‌آمدن از خودروي خود به جمع راهپيمايان بپيوندند، پس از پايين آمدن از خودرو با خشم مردم شركت‌كننده در اين راهپيمايي روبه شد كه شعارهاي "مرگ بر ضد ولايت فقيه "، "مرگ بر منافق "، "منافق برو بيرون " و مرگ بر ... را روانه وي مي‌كردند.

* حاميان سيد محمد خاتمي، موسوي و كروبي با صدور بيانيه‌ها و سخنراني و همچنين رسانه‌هاي غربي از طريق حجم وسيع تبليغاتي در چند روز اخير قصد داشتند فلسفه وجودي روز قدس كه مبارزه با استكبار جهاني و آمريكا و اسرائيل و انگليس است را تغيير داده و از اين يوم‌الله در جهت ادامه اغتشاشات پس از انتخابات بهره‌گيري كنند كه اين اقدام آنها با پاسخ صريح و سريع مردم مواجه شد. اين بار نيز مردم چنان گذشته استكبار جهاني و اذناب آنها را بيش از پيش نااميد كردند. سرمايه گذاري دشمن بار ديگر ناكامي خود را به نمايش گذاشت و مردم حماسه اي ديگر در دفاع از نظام و انقلاب خلق كردند.

* كروبي نيز كه سعي داشت از حوالي ساختمان متعلق به روزنامه اعتماد ملي واقع در خيابان كريم‌خان زند به راهپيمايان بپيوندد با شعارهايي از جنس همان شعارهاي مردم در واكنش به خاتمي و موسوي (مرگ بر منافق و مرگ بر ضدولايت فقيه و مرگ بر ...) مواجه و در اثر اعتراض مردم مجبور به ترك صحنه شد.

* اعتراض‌هاي صريح و سريع مردم به خاتمي، كروبي و موسوي كه در پاسخ به اظهارات اخير اين افراد مبني بر استفاده ابزاري از روز قدس به منظور پيگيري مطالبات سياسي جريان متبوعشان صورت مي‌گرفت، موجب شد كه جملگي صحنه را ترك كرده و عطاي حضور را به لقاي حفظ تتمه آبرو ببخشند.

* جمعي از طرفداران موسوي صورت خود را با پارچه‌هاي سبز پوشانده و با كف و سوت و هو كردن در حال پيمودن مسير خيابان انقلاب و در پاره‌اي از اوقات درگيري با راهپيمايان و نيروي انتظامي بودند كه سرانجام سيل خروشان شركت‌كنندگان در اين راهپيمايي با حلقه زدن دور اين افراد و سر دادن شعارهاي "مرگ بر منافق "، "مرگ بر جيره‌خوار " و ... آنها را مشايعت كرده و در نهايت در چهارراه كالج، خيابان قدس، خيابان فلسطين و ساير خيابان‌هاي منتهي به خيابان انقلاب و خيابان آزادي آنان را به بيرون از مسيرهاي راهپيمايي هدايت كردند.
اين افراد كه در طول اين مسير با شعارهاي تحريك‌آميز و با استفاده از چوب پرچم قصد درگيري با مردم و اخلال در روند راهپيمايي داشتند، با تيزبيني مردم و بدون درگيري به بيرون از مسير راهپيمايي هدايت و در نهايت متفرق شدند.

* تعدادي از آقايان سبزپوش طرفدار موسوي كه با كف و سوت قصد اخلال در راهپيمايي عظيم مردم را داشتند، در دست‌هاي خود بطري‌هاي آ‌ب آشاميدني نيز حمل و در مواردي آشكار روزه خواري مي كردند. احياناً اينان فراموش كرده‌ بودند كه حداقل براي ظاهرسازي، روزه خواري خود را پنهان كنند.


* در راهپيمايي باشكوه امروز از كودك دو ماهه كه در آغوش مادر خود جاي گرفته بود تا پيرمرد 90 ساله حضور داشتند.

* محمود احمدي‌نژاد ساعت 11:20 در جمع راهپيمايان حضور يافت و مردم با شعارهاي "خامنه‌اي زنده باد، احمدي پاينده باد "، "احمدي احمدي، حمايتت مي‌كنيم " و ... از وي استقبال كردند.

* شركت‌كنندگان در اين راهپيمايي با شكوه پرچم‌هاي ايران، فلسطين و حزب‌الله لبنان و عكس‌هاي امام خميني(ره)، مقام معظم رهبري و همچنين عكس‌هايي از جنايات رژيم‌ صهيونيستي در فلسطين اشغالي را در دست داشته و شعارهاي "مرگ بر اسرائيل "، "مرگ بر آمريكا "، "مرگ بر انگليس "، "فلسطين حمايتت مي‌كنيم،‌ آمريكا آمريكا در به درت مي‌كنيم " و ... سر مي‌دادند.

* ماكت بزرگ مسجدالاقصي كه به نشانه غصب آن توسط رژيم صهيونيستي به وسيله سيم‌ خاردار احاطه شده و بر روي دست راهپيمايان حمل مي‌شد از جمله مواردي بود كه مورد توجه ناظران قرار مي‌گرفت.

* بيش از 104 خبرنگار و عكاس خارجي در راهپيمايي روز قدس امسال حضور يافته بودند تا از نزديك شاهد حضور مردم حماسه‌آفرين ايران اسلامي در صحنه دفاع از آرمانهاي انقلاب باشند. اين خبرنگاران كه از صبح امروز در خيابان‌هاي تهران و چند شهر بزرگ ديگر حضور يافته‌اند، از كشورهاي آلمان، اتريش، اسپانيا، استراليا، امارات عربي متحده، امريكا، انگلستان، تركيه، چين، روسيه، ژاپن، سوئيس، عراق، عربستان، فرانسه، قطر، كويت، لبنان و مصر هستند.
در اين مراسم نمايندگان بيش از 21 تلويزيون، 9 روزنامه، 9خبرگزاري، 3راديو و 9 مؤسسه عكس در پوشش خبري راهپيمايي باشكوه روز جهاني قدس حضور مستقيم دارند.
تلويزيون NHK ژاپن، تلويزيون SF سوئيس، تلويزيون الفرات عراق و MBC عربستان، تلويزيون الجزيره قطر، تلويزيون ARD آلمان، تلويزيون دوبي، تلويزيون NBC امريكا، تلويزيون TRT تركيه، تلويزيون LBC لبنان، تلويزيون المنار لبنان و تلويزيون الجزيره انگليسي از جمله رسانه هايي هستند كه راهپيمايي روز قدس امسال را پوشش خبري مي‌دهند.
علاوه بر اين شبكه‌ها خبرگزاري‌هاي كيودو ژاپن، فرانسه، رويترز، EFE اسپانيا، آسوشيتدپرس امريكا، آناتولي تركيه، آلمان، شين‌هوا چين و ANA مصر و همچنين مؤسسات تلويزيوني رويترز، AP براي پوشش راهپميايي روز قدس حضور دارند.

* جمع كثيري از راهپيمايان روز قدس در شهر تهران با در دست داشتن پلاكاردهايي حاوي شعار هاي «مرگ بر اسراييل» و «مرگ بر آمريكا» خواستار تحريم كالاهاي صهيونيستي از سوي تمامي مسلمانان جهان شدند.
اين راهپيمايان كه در خيابان‌هاي اطراف دانشگاه تهران جمع شده‌ بودند، ضمن حمل علائم برخي شركت‌هاي صهيونيستي از جمله كوكاكولا، پپسي، فانتا، تيمبرلند، تامي هيلفايگر، نستله و... با خود، از دولت جمهوري اسلامي ايران خواستند تا قاطعانه با از ورود اين كالا به كشور برخورد داشته باشد. قسمتي از ماليات‌ شركت‌هاي تجاري بزرگ دنيا به طور ثابت در اختيار رژيم اشغالگر قدس قرار مي‌گيرد و در اين ميان شركت «نستله» در سال‌هاي اخير توانست جايزه بزرگترين حامي اين رژيم را از دست بنيامين نتانياهو نخست وزير فعلي رژيم صهيونيستي دريافت كند.

* تعداد زيادي از صندوق‌هاي كميته امداد امام خميني(ره) بر سر راه راهپيمايان روز قدس تعبيه شده و مردم كشورمان نيز همزمان با سردادن شعارهاي مرگ بر آمريكا، مرگ بر اسرائيل و مرگ بر انگليس، كمك‌هاي نقدي خود را نيز به اين صندوق‌ها واريز مي‌كنند تا اي اين طريق نيز به ياري مردم فلسطين بپردازند.

* يكي از دانشجويان كارشناسي ارشد رشته نگارگري دانشگاه تهران با حضور در جمع راهپمايان روز قدس تابلوهايي را در سبك‌هاي "رئال " و "اكسپرسيون " با موضوع "پايان اسرائيل " نقاشي مي‌‌كرد. اين اقدام وي مورد توجه بسياري از راهپيمايان امروز قرار گرفت.

* حاجي‌بخشي نيز كه در همه راهپيمايي‌ها عليه استكبار حضوري فعال داشته و به چهره ثابت اين تجمعات تبديل شده است، با وجود كسالت فراوان كه منجر به بستري‌شدن وي در بيمارستان شده بود، امروز به كمك همراهاني كه وي را براي ايستادن و راهپيمايي ياري مي‌كردند، در جمع پرشكوه مردم عدالت‌خواه حاضر شد. حاجي بخشي به دليل بيماري از چندي پيش در بيمارستان بستري بود.

* راهپيمايان روز قدس هنگام نزديك شدن به خبرنگاران رسانه‌هاي خارجي، با فريادهاي بلند "مرگ بر اسرائيل " و "مرگ بر آمريكا " موضع راهپيمايان را به آنان گوشزد مي‌كردند.

* سايت بي‌بي‌سي فارسي و ساير رسانه‌هاي بيگانه از صبح امروز به دنبال درو كردن كاشته‌هاي خود در جهت سوءاستفاده از روز قدس و اخلال در روند برگزاري اين راهپيمايي با استفاده از طرفداران موسوي بودند كه به واسطه حضور گسترده مردم و فريادهاي "مرگ بر آمريكا "، "مرگ بر انگليس "، "مرگ بر اسرائيل "، "مرگ بر منافق "،‌ "مرگ بر مزدور آمريكايي " به بن‌بست خوردند. البته فعاليت همسوي برخي رسانه‌هاي وابسته به جريان دوم خرداد داخل كشور در جهت سياست‌هاي اين رسانه‌هاي بيگانه به حدي بود كه بي‌بي‌سي فارسي علاوه بر نقل برخي اخبار به نقل از اين رسانه‌، لينك ثابت سايت مذكور را نيز در صفحه خود قرار داده بود.


* در اين راهپيمايي علاوه بر حضور كم‌نظير مردم، جمع زيادي از شخصيت‌هاي كشوري و لشكري از جمله احمدي‌نژاد، آيت‌الله آملي لاريجاني رؤساي قواي مجريه و قضاييه ، آيت‌الله شاهرودي رئيس سابق قوه قضائيه، سرلشكر جعفري فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامي، حجت الاسلام والمسلمين حسين طائب، آيت الله هاشمي رفسنجاني رئيس مجمع تشخيص مصلحت نظام، محسن رضايي،‌ منوچهر متكي وزير امور خارجه، حجت الاسلام والمسلمين صديقي امام جمعه موقت تهران، حجت‌الاسلام والمسلمين ناطق نوري، محمدرضا باهنر نماينده مجلس، محمدنبي حبيبي دبيركل حزب مؤتلفه، حجت‌الاسلام والمسلمين رحيميان نماينده ولي فقيه در بنياد شهيد، حجت‌الاسلام والمسلمين محمد محمديان رئيس نهاد نمايندگي مقام معظم رهبري در دانشگاه‌ها، آيت‌الله موحدي كرماني رئيس سابق نهاد نمايندگي ولي فقيه در سپاه و نماينده فعلي مجلس خبرگان رهبري، صادق واعظ‌زاده معاون سابق علمي رئيس‌جمهور، صادق محصولي وزير سابق كشور، محمد جهرمي وزير سابق كار، فتاح وزير سابق نيرو، سعيدلو معاون رئيس‌جمهور و رئيس‌ سازمان تربيت بدني، حجت‌الاسلام والمسلمين منتظري رئيس ديوان عدالت اداري، داودي معاون اول سابق و مشاور ارشد فعلي رئيس‌جمهور، حسن غفوري‌فرد عضو هيئت رئيسه مجلس شوراي اسلامي، سردار رويانيان رئيس سابق راهنمايي و رانندگي، امير احمد ميقاني فرمانده قرارگاه پدافند هوايي خاتم‌الانبيا، سردار محمدباقر ذوالقدر معاون بسيج ده‌ها ميليوني ستاد كل نيروهاي مسلح و جمع ديگري از شخصيت‌هاي كشوري و لشكري حضور داشتند.

رسوایی در دستکاری عکس مراسم روز قدس

۲۹ شهريور ۱۳۸۸

روزنامه اعتماد در شماره امروز خود تصویری را در صفحه اول به چاپ رساند که مخاطبانش را به "حضور گسترده سبزها" در راهپیمایی روز قدس متقاعد کند. به گزارش شبکه ایران، مشخصات خیابانی که این عکس در آن گرفته شده نشان می دهد که تصویر مذکور از خیابان کریم‌خان‌زند برداشته شده است. این تصویر البته برای دو دسته عجیب بود، نخست آنها که خود به راهپیمایی رفته بودند و اتفاقاً از مسیر خیابان کریم‌خان به سوی دانشگاه تهران رفتند و بازگشتند؛ آنها تمام جمعیتی که مشاهده کردند، بسیار کمتر از تصویر چاپ شده در روزنامه اعتماد بود. دسته دوم کسانی بودند که به راهپمایی روز قدس نرفتند و از تلویزیون تصاویر ارسالی را مشاهده کردند؛ تصاویری که از بالگرد ثبت شده بود هم حاکی از جمعیت چند صدهزار نفری مردمی بود که با حضورشان در خیابان کریمخان جمعیت چند هزار نفری سبزها را ناپدید کرده بودند. به هر حال اگرچه ممکن است بسیاری از مخاطبین این روزنامه و عابرینی که صفحه نخست ارگان سبزها را از روی کیوسک روزنامه فروشی می بینند، ادعای تصویری روزنامه اعتماد را باور کرده باشند؛ اما خبرنگار شبکه ایران که در محل حضور داشت نتوانست آنچه را در عکس اول این روزنامه می‌دید، بر آنچه روز گذشته با چشمان خود دیده و از آن تصویر برداشته بود، ترجیح دهد. به این منظور خبرنگار ما به سراغ سایتهایی که از مراسم دیروز در این خیابان تصویر برداری کرده بودند رفت تا در این باره قضاوت کند. مقایسه همه تصاویر و از جمله تصویری که روزنامه اعتماد در سایتش منتشر کرد در همان نگاه اول مشخص می کرد که تصویر اول این روزنامه کاملا دستکاری شده است؛ عکس روزنامه حتی با عکس سایت روزنامه اعتماد هم تفاوت های مشهودی داشت. در ادامه هر دو تصویر روزنامه اعتماد آورده شده است. تصویر اول مربوط به سایت روزنامه اعتماد است و تصویر دوم متعلق به روزنامه اعتماد است که از نسخه PDF روزنامه آورده شده؛ قسمت‌های نشان داده شده در عکس اول در عکس دوم وجود ندارد!     اما مقایسه قسمتهای مختلف عکس صفحه اول این روزنامه هم مشخص می کند که عکس صفحه اول روزنامه اعتماد و همچنین سایت آن نه یک عکس بلکه مجموع دو یا چند عکس می‌باشد که در هم ادغام شده است. با توجه به این نکته نقاط مختلف عکس را باید با دقت بیشتری بررسی کرد؛ این بررسی را اگر از قسمت پایین تصویر شروع کنیم واضح تر خواهد بود: شعارهای نوشته شده روی کاغذهایی که دست سبزها بوده، محو شده تا نتوان آنها را خواند و این در حالی است که تصویرافرادی که کاغذها را در دست گرفته‌اند واضح است. این قسمت‌ها با بیضی قرمز رنگ در عکس زیر مشخص شده است، این عکس اسکنی از روزنامه چاپ شده اعتماد است که تفاوت‌های نور را در قسمت‌های مختلف بهتر نشان می‌دهد:   طبق مشاهدات خبرنگار شبکه ایران در روز جمعه، شعارهای محو شده عبارت بودند از: "نه غزه، نه لبنان، فقط فلات ایران" و... که احتمالاً به دلیل متناقض بودن با ادعاهای سران و طراحان آشوب ها مبنی بر مسلمان معتقد و خط امامی بودن، محو شده‌اند. بررسی‌ها به بالای خط قرمز می‌رسد، همانجا که جمعیت انبوهی قرار دارد؛ در سمت چپ در حالی تصاویر بزرگی از امام خمینی(ره) و سید حسن نصرالله و پرچم‌های زرد رنگ دیده می‌شود که دیروز در میان سبزپوش‌ها علیه لبنان و فلسطین شعار داده می شد. در سمت راست بالای خط قرمز نیز جمعیتی قرار دارد که جلوی آنها به شکل عجیبی تقریبا سیاه و انبوه نمایش داده شده است. بنابراین به نظر می رسد گرافیست این روزنامه به جز ادغام چند تصویر مختلف، در هر یک از آنها نیز دستکاری‌های واضحی انجام داده است. به هر حال این رفتار رسانه ای هنگامی که با ادعاهای کذب و پی در پی سران آشوب مقایسه شود، شاید چندان عجیب هم جلوه نکند.

باسمه تعالی   شب قدر   بسم الله الرحمن الرحیم v انا انزلناه فی لیلة القدر v و ما ادراک ما لیلة القدر v لیلة القدر خیر من الف شهر v تنزل الملائکة و الروح فیها باذن ربهم من کل امر v سلام هی حتی مطلع الفجر به نام خداوند بخشایشگر مهربان v ما آن (قرآن) را در شب قدر نازل کردیم v و تو چه می‌دانی شب قدر چیست؟! v شب قدر بهتر از هزار ماه است v فرشتگان و روح در آن شب به اذن پروردگارشان هر امری را نازل می‌کنند v شبی است سرشار از سلامت تا طلوع سپیده. (قرآن کریم، سوره قدر) در طول سال، ساعات، روزها، شبها و ماهها و اساساً زمانهای متفاوتی وجود دارد. اما در میان همگی این زمانها، بعضی به واسطه عنایت و توجه خداوند و اثراتی که بر این زمانها مقرر شده یا اتفاقاتی که در آنها روی داده یا می‌دهد، دارای اهمیت، شرافت و عظمت ویژه‌ای هستند. یکی از این زمانها شب قدر است. در آیین اسلام، این شب با ارزش‌ترین و برترین شب در طول سال است. اهمیت این شب تا حدی است که نه تنها آیات مختلفی از سور قرآن کریم درمورد خصوصیات این شب نازل شده، بلکه سوره‌ای مستقل نیز به این نام و در خصوص شب قدر در قرآن کریم وجود دارد.(1) برای بیان روشنتر اهمیت این شب، می‌توان دو دسته آیات قرآنی که درباره این شب نازل شده‌اند را در نظر گرفت. دسته‌ای از این آیات به بیان عظمت و شرافت فوق‌العاده این شب می‌پردازند و دسته دیگر بیانگر اثرات این شب هستند. از دیدگاه قرآن کریم عظمت و شرافت این شب آن قدر والاست که خداوند می‌گوید: "و تو چه می‌دانی شب قدر چیست؟"(2) با کمی دقت در آیاتی از قرآن کریم که در آنها نیز این گونه خطاب به کار رفته است، درمی‌یابیم که خداوند هنگام اشاره یا تذکر به امور بسیار پر‌اهمیت به این صورت، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) را مورد خطاب قرار داده است. به عنوان مثال وقتی صحبت از قیامت و عظمت این روز به میان آمده و آگاهی و جلب توجه مردم به اتفاقات بسیار بزرگ آن روز مورد نظر بوده، از این نوع خطاب استفاده شده است.(3) در آیه شریفه سوره قدر هم اگر خداوند برترین مخلوق خود و آخرین فرستاده خویش را اینگونه مورد خطاب قرار می‌دهد، به دنبال بیان عظمت فوق‌العاده این شب است. در آیه‌ای دیگر خداوند این شب را از (حدود) سی هزار شب که شب قدری در آنها وجود ندارد، برتر دانسته است.(4) به وضوح این مقایسه و برتری شگفت‌انگیز، به طور ملموس‌تری عظمت این شب را برایمان روشن می‌کند. در دسته دوم از آیات قرآن کریم، خداوند به بیان خصوصیات این شب می‌پردازد. دارا بودن چنین خصوصیاتی موجب می‌شود که این شب اثرات خاص و منحصر به فردی را در میان تمامی شبهای سال داشته باشد. به عنوان نمونه این شب شبی «مبارک» خوانده شده است.(5) مبارک به معنای پرخیر و برکت است و به کار بردن این تعبیر در خصوص شب قدر به این مفهوم است که این شب بلند مرتبه، گنجایش و ظرفیت خیر کثیری را دارد. تا حدی که به تصریح آیات قرآن کریم، نزول قرآن در این شب صورت گرفته است.(6)(7) همچنین به سبب خیر و برکت فراوان در این شب رحمت و مغفرت خداوند به سوی بندگان نازل می‌شود. از دیگر اثرات مهم شب قدر می‌توان به عدم صدور عذاب در این شب و در امان بودن بندگان از عقوبتهای الهی(8)، اشاره کرد. چرا که خداوند صراحتاً سرتاسر این شب، از لحظه آغاز تا سپیده دم آن را سرشار از "سلامت" می‌خواند.(9) هر انسان با دقت در عظمت و شرافت اینچنین شبی و تأمل در اثرات آن و وقایعی که در آن اتفاق می‌افتد، به طور طبیعی به دنبال شناخت بیشتر و آگاهی از جوانب مختلف شب قدر خواهد بود. ما نیز در این مجال کوتاه، برآنیم تا هر چه بیشتر در حد توان ابعاد مختلف این شب را بررسی کنیم. از این رو در ادامه در خصوص معنای قدر، رویداد‌هایی که در این شب واقع می‌گردد، زمان وقوع چنین شبی و طریقه بهره‌گیری هر چه بیشتر از برکات آن بیشتر تأمل می‌کنیم.   معنای قدر  اساساً قدر به معنای اندازه‌گذاری است و ظاهراً منظور قرآن کریم از گذاردن نام قدر بر این شب پرعظمت، تعیین و مشخص کردن جزئیات امور مربوط به تمامی مخلوقات در آن می‌باشد. به بیان روشنتر در این شب، حوادث و اتفاقات مانند مرگ و زندگی، سعادت و شقاوت، رزق و روزی و ... برای انسانها و حوادث طبیعی جاری شدن سیل، وقوع زمین لرزه و ... در رابطه با سایر کاینات معین و مشخص می‌گردد.(10) آیه شریفه سوره دخان هم در توصیف شب قدر، این مطلب را تأیید می‌کند. خداوند متعال در این آیه می‌فرماید: "در آن شب(11) هر حادثه‌ای که باید واقع شود خصوصیاتش مشخص و معین می‌شود."(12) با دانستن عظمت فوق العاده و خیرات و برکات فراوان شب قدر، این سؤال به ذهن خطور می‌کند که آیا شب قدر یک شب خاصی در طول تاریخ بوده است یا امروزه نیز شب قدری وجود دارد و می‌توان از برکات چنین شبی بهره‌مند شد و آن را درک نمود؟ بجاست که پاسخ خود را در آیات مختلف قرآن کریم که به بیان ویژگیها و اتفاقات شب قدر اختصاص دارد، جستجو کنیم. با دقت در این آیات درمی‌یابیم هنگامی که قرآن کریم به وقایع شب قدر از جمله نزول ملائک و تقدیر امور در آن شب اشاره می‌کند، آنها را به صورت افعال مضارع که در زبان عربی نشان دهنده استمرار و تداوم است، بیان می‌نماید.(13) پس بدین ترتیب مشخص می‌شود که شب قدر استمرار دارد و محدود به زمانی خاص در گذشته و یا یک شب معین در یک سال به خصوص نیست، بلکه با گذر زمان به طور مستمر تکرار می‌شود و در عصر حاضر نیز چنین شبی وجود دارد و وقایع گوناگون آن (نظیر نزول ملائک، تقدیر امور و ...) نیز هم اکنون نیز به وقوع می‌پیوندد. اما با قدری تأمل بیشتر در آیات قرآن کریم جزئیات بیشتری درباره چگونگی این استمرار و بازه‌های زمانی تکرار این شب به دست می‌آید. از ظاهر کلام قرآن این گونه استفاده می‌شود که شب قدر در ماه مبارک رمضان قرار دارد (این مطلب در قسمتهای بعد بیشتر مورد بررسی قرار خواهد گرفت). پس همانگونه که ماه مبارک رمضان در هر سال وجود دارد و تکرار می‌شود، شب قدر نیز هر ساله تکرار می‌گردد. بدین ترتیب این امکان وجود دارد که حتی امروزه و در هر سال نیز بتوان از برکات فراوان و مواهب گوناگون الهی در این شب، به تناسب همت و توجه خویش بهره‌مند شد.   در شب قدر چه روی می‌دهد؟ در گذشته گفتیم که، با مراجعه به آیات قرآن کریم روشن می‌شود که نه تنها در این شب کلیه امور مربوط به مخلوقات در سال آینده و تا فرارسیدن شب قدر بعد، از جانب خداوند تقدیر می‌گردد، بلکه ملائکه در این شب به اذن پروردگار، این امور معین و مشخص شده را به صورت فرامین الهی نازل می‌نمایند.(14) با کمی جستجو در آیات قرآن کریم که در آنها سخن از نزول ملائک به میان آمده، می‌توان نزول ملائک را از نظر هدفی که در نزول خود دنبال می‌کنند به دو دسته تقسیم کرد. یک دسته از نزول آن است که ملائک نازل می‌شوند تا امر و فرمانی از فرامین الهی را که به آنها محول می‌گردد، اجرا نمایند؛ نظیر نزول ملائک به منظور یاری مؤمنان در جنگ بدر و حنین و سایر عرصه‌ها(15)، نزول فرشتگان برای گرفتن جان افراد(16)، و یا نزول ملائک جهت اجرای عذاب الهی نظیر آنچه که در مورد قوم لوط به وقوع پیوست(17) و ... نوع دیگر نزول فرشتگان الهی، فرود آمدن آنان به منظور ابلاغ و رساندن پیام خداوند است. به وضوح روشن است که هر پیام یک دریافت کننده و مخاطبی دارد که آن پیام برای او فرستاده شده است، در نتیجه در این نوع از نزول سر و کار ملائک از طرفی با فرستنده و از طرفی دیگر با دریافت‌کننده پیام است، به بیان دیگر ملائک الهی باید پیام خود را پس از آنکه از خداوند دریافت نمودند بر کسی عرضه کنند یا به عبارت دیگر بر مخلوقی از مخلوقات او نازل شوند. نمونه‌ای از این نزول، نزول جبرائیل امین در طول 23 سال بر رسول اکرم می‌باشد که پیامهای الهی را به طور پیوسته بر آن حضرت نازل می‌نمود. حال باید ببینیم که نزول ملائک در شب قدر، جزو کدام یک از دو حالت فوق است. در آیه 4 سوره قدر خداوند از نزول ملائک و فرامین الهی سخن به میان آورده است. در حقیقت با رجوع به این آیه باید ببینیم که این فرامین، دستورات الهی هستند که به ملائک ابلاغ شده و ایشان مأمور به اجرای آنها هستند (نزول نوع اول)، یا نه این فرامین صرفاً به ملائکه ابلاغ شده‌اند و ملائک مسؤولیت اجرای آنها را ندارند بلکه مسؤولیت نازل کردن آن و حمل این فرامین را دارند (نزول نوع دوم). خداوند متعال هنگامی که در آیه 4 سوره قدر بحث نزول ملائک را مطرح می‌نماید، می‌فرماید که ملائک در این شب تمامی فرامین الهی را نازل می‌کنند. به عبارت دیگر ملائک در قبال این فرامین مأموریت اجرای آنها را ندارند، بلکه باید آنها را نازل کنند. پس مشخص می‌گردد که این فرامین که توسط ملائک مورد نزول قرار می‌گیرند جنبه ابلاغی دارند و نزول ملائک برای اطلاع رسانی و از نوع نزول ابلاغی (نزول نوع دوم) است.(18)   نزول ملائک به کدامین مقصد؟ همانگونه که اشاره شد نزول ملائک در شب قدر به صورت ابلاغی است و در این نزول ملائک حکم قاصدانی را دارند که از جانب خداوند پیامی را برای مخاطبی فرود می‌آورند. در نتیجه باید مخلوقی وجود داشته باشد که در شب قدر مورد نزول ملائک باشد و فرامین الهی به او ابلاغ شود. با توجه به نوع نزول ملائک و محتوای پیغامی که به همراه دارند، و در نظر گرفتن این نکته که نزول آنها کاری عبث و بیهوده نیست، می‌توان نتیجه گرفت که نزول ملائک بر هر مخلوقی نمی‌تواند باشد. بلکه باید بر شخصی باشد که تناسب نزول ملائک و دریافت فرمانهای الهی شامل مقدرات موجودات را داشته باشد. به بیان دیگر او باید توانایی درک مجموعه‌ای بسیار بزرگ و عظیم و در عین حال پراهمیت از اطلاعات را دارا باشد. روشن است که نه تنها اشیاء گوناگون و گیاهان و جانوران و حتی مکانهای مقدس قادر به فهم این پیام و شایسته این نزول نیستند، بلکه انسانهای معمولی هم ظرفیت این نزول را ندارند. چرا که موضوع این ابلاغ، مقدرات امور و آن هم مقدرات همه موجودات و از جمله تک‌تک انسانها‌ست. مقدرات هر یک از انسانها در یک سال، حجم وسیعی از اطلاعات را تشکیل می‌دهد که مطلع شدن از آنها در یک شب و به صورت یکباره توسط انسان معمولی امکان پذیر نیست، چه رسد به سرنوشت و مقدرات کلیه مخلوقات عالم. از سوی دیگر، ملائک در هنگام نزول فرامینی را همراه خود می‌آورند که در آینده باید به اجرا دربیاید. برای این که ابلاغ این فرامین توسط ملائک امری عبث و بیهوده نباشد، نزول ملائک باید اثر و نتیجه عملی همراه داشته باشد. به عبارت دیگر کسی که مورد نزول ملائک واقع می‌شود، باید در سیر انجام این فرامین نقش و وظیفه‌ای داشته باشد. حال ما با نگاهی دقیقتر به خود و اطرافیانمان آشکارا می‌یابیم که نه تنها شأن و تناسب نزول ملائک را نداریم و هیچگاه مورد نزول ملائک قرار نگرفته‌ایم و نخواهیم گرفت، بلکه هیچگاه نقشی در اجرای این فرامین که در رابطه با مقدرات افراد است هم نخواهیم داشت. حال که معلوم شد یک انسان عادی محل نزول ملائک واقع نمی‌شود، می‌توان انتظار داشت که افراد مخصوصی وجود داشته باشند که از نقایص و کمبودها و محدودیتهای انسانهای عادی دور باشند و از جانب خداوند ظرفیتها و تواناییهای ویژه‌ای را کسب کرده باشند. در حقیقت خداوند این انسانهای برگزیده را به مقام جانشینی خود بر روی زمین نایل کرده است، و این همان مقام و منزلتی است که قرآن کریم نیز صراحتاً در آیه 30 سوره بقره عده‌ای را تحت همین عنوان معرفی می‌نماید و از آنان با عنوان خلیفة الله تعبیر می‌کند.(19) نماینده خدا بر زمین کسی است که وجودش نمایشگر خداوند است و به اذن خداوند کار خدایی می‌کند و کارها و آثار خاصی به اراده خداوند توسط او اجرا می‌شود. نظیر حضرت عیسی (علیه السلام) که به اذن پرودگار مرده را زنده می‌کرد.(20) به عبارت دیگر خلیفة الله سبب اتصال بین آسمان و زمین است. بر این اساس، مشخص است که خلیفة الله بدان سبب که نماینده خداوند و در ارتباط با او است، لزوماً توانایی درک و دریافت پیامهای الهی را دارد و از سوی دیگر او به اذن و اراده خداوند مأمور به اجرای دستورات خاص الهی است، پس نزول ملائک به چنین شخصی یقیناً اثر عملی به دنبال خواهد داشت.    این افراد چه کسانی هستند؟ آنچه مسلم و مورد اتفاق مسلمانان است، این است که تنها کسی که در صدر اسلام محل نزول ملائک بوده و پیغامهای الهی را دریافت می‌کرده، وجود مقدس پیامبر اکرم حضرت محمد مصطفی (صلی الله علیه و آله و سلم) بودند و کسی جز ایشان نیز این منصب و مقام را دارا نبود.(21) اما همانطور که در قسمت گذشته گفته شد، نزول ملائک در شب قدر و آوردن تقدیر امور، امری استمراری و کار هر ساله است. بنابراین به دوران حیات نبی اکرم محدود نمی‌شود و بر طبق آیات قرآن پس از آن حضرت نیز تداوم دارد. لذا پس از رسول خدا فرشتگان الهی باید بر شخصی نازل شوند. بدیهی است که این شخص باید کسی باشد که بعد از پیامبر به مانند ایشان برای چنین مقام و این چنین مسؤولیتهایی از جانب خداوند انتخاب شده باشد و از ناحیه او قابلیتها و توانایی‌های لازم به او عطا شده باشد. طبعاً او ادامه‌دهنده راه پیامبر و مأمور به وظایف و کارهایی است که مسؤولیت آنها در زمان پیامبر به عهده ایشان بود و باید بعد از ایشان نیز ادامه پیدا کند. به عبارت روشنتر او جانشین پیامبر بعد از ایشان است و گذشته از این بسان پیامبر نماینده خداوند بر زمین و حلقه ارتباط عالم ملک با ملکوت است. با مراجعه به تاریخ در می‌یابیم که بعد از پیامبر مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)، تاکنون جز افرادی محدود، کسی ادعایی مبنی بر این که ملائک در شب قدر بر او نازل می‌شوند، نکرده است. چرا که صحت ادعای مدعی در این زمینه با چند سؤال ساده در مورد اتفاقات آینده و جزئیات آن از سوی مردم هم‌عصر او معلوم می‌شده است. در این میان، تنها عده ای محدود را می‌توان یافت که مدعی این امر هستند. اینان در مقاطع مختلف زندگی خود قاطعانه از این ادعای خود دفاع کرده‌اند و پاسخگوی پرسش افراد در مورد اخبار و اتفاقات آینده بوده‌اند. ایشان در لحظه لحظه عمر خود، همانند پیامبر اکرم از چنان علم وسیعی برخوردار بوده‌اند و از وقایع جهان اطلاع داشته‌اند که مردم هم‌عصرشان، به وضوح به مقام علمی آنها پی‌می‌بردند و ایشان را عالمترین شخص می‌دانستند. با بررسی زندگانی ایشان شواهد بسیاری در تأیید این موضوع می‌توان یافت که ذکر آنها خود فرصت دیگری می‌طلبد. لازم به ذکر است که اینان همان کسانی هستند که شیعیان به امامت آنها معتقدند؛ جانشینان پیامبر و نمایندگان خداوند بر روی زمین؛ علی و یازده فرزند معصوم از نسل او. از آنچه گفته شد نتیجه می‌شود در هر عصری و از جمله در دوران حاضر باید حجت و نماینده‌ای از جانب خدا بر روی زمین وجود داشته باشد، تا در شب قدر، محل نزول ملائک باشد. بر این اساس شیعیان قائلند که پس از رسول خدا ملائک بر ائمه اطهار که جانشینان به حق آن بزرگوار و خلفای الهی بر روی زمین بودند، نازل می‌شدند و در عصر حاضر نیز هر ساله در شب قدر، فرشتگان الهی بر وجود امام عصر، امام مهدی (عج الله تعالی فرجه الشریف) نازل می‌شوند.   شب قدر کدام یک از شبهای سال است؟ با در نظر گرفتن دو آیه از قرآن کریم و دقت در آنها و با استفاده از احادیث نبوی و کلام ائمه اطهار می‌توان دریافت که یک چنین شبی در ماه مبارک رمضان قرار دارد. چرا که خداوند در آیه 185 سوره بقره، ماه رمضان را ماهی معرفی می‌کند که قرآن در آن نازل شده است.(22) و در آیه آغازین سوره قدر نیز شب قدر را شبی می‌داند که قرآن در آن نازل گشته است.(23) پس به خوبی می‌توان نتیجه گرفت که شب قدر در ماه مبارک رمضان قرار دارد و قرآن در این شب و در نتیجه در ماه رمضان نازل شده است. روایات رسیده از پیامبر اکرم و اهل بیت نیز این مطلب را تأیید می‌نماید. نهایتاً آنچه ما می‌توانیم از قرآن کریم در تعیین زمان این شب بفهمیم، محدود به وقوع یک چنین شبی در ماه مبارک رمضان است. اما روایات رسیده از معصومین در تفسیر قرآن وضعیت را روشن‌تر می‌کند. در این روایات به شبهای نوزدهم، بیست و یکم و بیست و سوم ماه رمضان اشاره شده است و شب بیست و سوم از بقیه محتمل‌تر شمرده شده است.   چه باید کرد؟ در قسمتهای پیشین اشاره شد که طبق آیه‌ای از قرآن کریم شب قدر از هزار ماه که در آن شب قدری وجود ندارد، برتر و بالاتر است.(24) ائمه اطهار (علیهم السلام) در مقام تفسیر و تبیین آیات قرآن، دلیل این برتری حیران کننده را، برتری عبادت و انجام عمل صالح برای بندگان در این شب دانسته‌اند.(25) اگر لحظه‌ای درنگ کنیم و کمی با خود بیاندیشیم خواهیم دید که در میان 365 شب سال تنها شبی از شبها‌ست که این چنین مورد عنایت و توجه قرار گرفته و چنان اثراتی بر آن مترتب شده است. بنابراین با اندکی تأمل به این نتیجه خواهیم رسید که باید این فرصت را غنیمت شمرد چرا که در این شب پر‌خیر و برکت فرصتی بسیار استثنایی آن هم در ماه میهمانی خدا برای ما فراهم شده است که می‌توانیم با توجه و همتی که به کار می‌بندیم بهره بسیار زیادی از آن ببریم. با رجوع به بیانات ائمه اطهار می‌توان از اعمال و عباداتی که مورد توصیه قرارگرفته‌اند، با خبر شد. از جمله این اعمال می‌توان به احیاء این شب و تفکر و تحصیل علم در باب مسایلی که انسان را به خدا نزدیکتر می‌گرداند اشاره کرد. مثلاً مناسب است در این شب مقداری با خود خلوت کنیم، عملکرد سال گذشته خود را مرور کنیم. اعمال و رفتار خود را در این سال زیر ذره‌بین قرار دهیم و ببینیم در سال گذشته کجا بوده و اکنون به کجا رسیده‌ایم؟ با پرداختن به این افکار می‌توانیم مقدمه استفاده بیشتر از این شب را مهیا کنیم. از خداوند تقدیر بهتری را در سال آینده طلب کنیم. از او بخواهیم که ما را در پیمودن مسیری که مورد پسند اوست کمک کند. همچنین از او که وعده آمرزش در این ماه و به خصوص در این شب به ما داده است در مورد کوتاهی‌های خود طلب مغفرت و آمرزش کنیم و تصمیم بگیریم او را بیش از پیش اطاعت کنیم. همچنین زنده نگه داشتن یاد خداوند در دل، دستگیری از محرومان و مظلومان و دعای خیر برای سایرین نیز از جمله اعمال سفارش شده هستند.(26) بدین ترتیب است که هر انسان آگاه و بیدار دل در حدی که در توان و شایسته اوست، می‌تواند هر چه بیشتر خود را مشمول عنایت و توجه خداوند قرار دهد. به این امید که بتوانیم از این فرصت استثنایی و خیرات بی‌منتهای این شب بهره و استفاده‌ای شایان ببریم.

در سمیناري در قاهره مطرح شد؛

آل سعود توليت حرمين شريفين را غصب کرده اند

حقوقدانان بين المللي شرکت کننده در اين سمینار، اقامه دادخواست اشراف حجاز، چه در داخل سعودي و چه در خارج آن، براي بازپس گيري حقوق تاريخي غصب شده شان در نظارت بر اماکن مقدسه حجاز و بخصوص حرمين شريفين و کعبه اسير در دست آل سعود وهابي را ضرروي دانستند.

کینه دیرینه سعودی‌‌‌ها سر باز کرده است، آل‌سعود را فربه‌تر نکنیم

بسم الله الرحمن الرحیم

*** 

ادامه توزیع رایگان کتاب‌های ضد شیعه در حرم نبوی و بقیع

***

این کتاب،‌ تألیف شیخ سلیمان الخراشی از تندروترین وهابی‌های سعودی است که به حمایت مادی و معنوی از تروریست‌های تکفیری سلفی در داخل عربستان و خارج از این کشور شهرت دارد.

این کتاب،‌ تألیف شیخ سلیمان الخراشی از تندروترین وهابی‌های سعودی است که به حمایت مادی و معنوی از تروریست‌های تکفیری سلفی در داخل عربستان و خارج از این کشور شهرت دارد.

وی در مقدمه این کتاب که آکنده از تشکیک در اعتقادات شیعیان و حمله به عقاید اهل بیت(ع) است، با بیان این ادعا که شیعیان مخالف قرآن و سنت نبوی هستند، مدعی شده که این کتاب را نگاشته تا پیروان فرقه‌های مخالف قرآن و سنت را از انحرافات و حرمت‌شکنی‌های‌شان آگاه کند.

بر اساس این گزارش، پس از اعترافاتی که از بازجویی برخی تروریست‌های بازداشت‌شده به دست آمد مشخص شد که الخراشی از بزرگترین فعالان جذب شبه‌نظامیان جوان به فعالیت‌های فرقه‌ای است.

ماه گذشته نیز کتابی مشابه از سوی فعالان وهابی در میان زائران حرم نبوی و ائمه مدفون(ع) در بقیع توزیع شده بود که واکنش برخی از مراجع عظام تقلید را در پی داشت.

موج رسانه ای ضد شیعی در عربستان

پادشاه عربستان که به نظام قبیله ای و ادبیات آنان بشدت وابسته است، این انتقادها را برنتافت و با عصبانیت ضمن توهین به آخوندهای وهابی به آنها متذکر شد که وی در متعه موقت به سیره خلیفه چهارم حضرت علی عمل کرده است که این موضوع خشم مضاعف آخوندهای جاهل وهابی را برانگیخت، اما بدلیل ترس از پاشاه سعودی آنها مجبور به سکوت شده اند.

شیعیان یمن